Agrypa Postumus (12 p.n.e. – 14 n.e.) urodził się jako Marek Wipsaniusz Agrypa Postumus i był synem Marka Agrypy – słynnego wodza Oktawiana Augusta – oraz Julii, córki cesarza.
Swój przydomek Postumus, który oznacza „Pogrobowiec”, zawdzięczał faktowi, że urodził się po śmierci ojca (12 p.n.e.).
Po śmierci starszych braci Lucjusza oraz Gajusza Cezara, także został adoptowany przez cesarza Augusta i był brany – wraz z Tyberiuszem – pod uwagę przy obsadzeniu tronu po śmierci władcy.
Według Swetoniusza nie miał sprawiać najlepszego wrażenia i uważany był raczej za obłąkanego. Z czasem jego rywalizacja o władzę z Tyberiuszem doprowadziła do jego uwięzienia w roku 6 lub 7 n.e. na wysepce Planazja, by po śmierci Augusta zostać zgładzonym.
Ciekawostką jest, że po jego śmierci pojawił się uzurpator, niewolnik imieniem Klemens, który podawał się za cudownie ocalałego Agrypę Postumusa i w 16 n.e. wzniecił bunt przeciwko Tyberiuszowi.
