De agri cultura (O gospodarstwie wiejskim) to jedno z najstarszych dzieł literatury rzymskiej, napisane przez Katona Starszego (Marcus Porcius Cato, żył w latach 234-149 p.n.e.) w II wieku p.n.e. Jest to pierwszy zachowany podręcznik dotyczący rolnictwa w literaturze łacińskiej. Dzieło zostało stworzone z myślą o właścicielach ziemskich i miało na celu dostarczenie im praktycznych porad dotyczących zarządzania gospodarstwem rolnym.
Katona interesowały przede wszystkim kwestie związane z efektywnym prowadzeniem gospodarstwa, w tym uprawą roli, hodowlą zwierząt, sadownictwem oraz produkcją wina i oliwy. W swojej pracy podkreślał wartość ciężkiej pracy, dyscypliny oraz oszczędności. Katon propagował także tradycyjne rzymskie wartości, takie jak prostota życia i szacunek dla rolnictwa jako podstawy rzymskiej gospodarki.
De agri cultura ma charakter praktycznego poradnika, z dużą liczbą konkretnych wskazówek, często bardzo szczegółowych. Katon pisze o tym, jak najlepiej wybrać ziemię pod uprawę, jak zarządzać niewolnikami pracującymi na farmie, oraz jak produkować różne produkty rolne. Z perspektywy historycznej dzieło Katona jest niezwykle cennym źródłem informacji na temat rzymskiej gospodarki, technik rolniczych oraz życia codziennego w czasach republikańskiego Rzymu.
Utwór zawiera też między innymi przepisy kucharskie, medyczne, religijne, porady dotyczące zaopatrzenia i zbytu.
Pomimo upływu wieków, De agri cultura wciąż jest cenione za swój wkład w literaturę oraz za możliwość zrozumienia, jak wyglądała rzymska wieś i jakie wartości były ważne dla ówczesnych Rzymian. Dzieło to stanowi również świadectwo pragmatyzmu Katona oraz jego głębokiego przywiązania do tradycji i rzymskiej wsi.
