Dies lustricus („dzień oczyszczenia”) był to rzymski obrzęd, który przeprowadzano wobec noworodków. W przypadku dziewczynek przeprowadzano go w ósmym dniu od narodzin, a w przypadku chłopców dziewiątym.
Mało wiemy o samej procedurze rytuału, ale wiemy że właśnie tego dnia rodzice nadawali swoim dzieciom imiona. Dlatego też niekiedy znajdywane są rzymskie nagrobki noworodków bez podanego imienia. Najmłodszy noworodek, którego grób posiadał imię, miało dziewięć dni.
Wysoki wskaźnik śmiertelności noworodków w Rzymie – wynoszący około 40% – zapewne spowodował, że uważano pierwsze dni dziecka za przełomowe. Przez ten czas, w aspekcie socjalnym, dziecko nie istniało. Uważa się także, że dies lustricus był momentem, kiedy dziecko otrzymywało bullę – medalion z amuletem w środku który chronił go aż do osiągnięcia dorosłości.
