Calgacus był pierwszym Kaledończykiem (mieszkaniec obecnej Szkocji) wspomnianym w rzymskich źródłach. Tacyt opisuje go jako przywódcę Kaledonów, człowieka pełnego poczucia własnej godności i znakomitego mówcę. Wyróżniał się czerwonymi włosami oraz potężną posturą. Jego imię w języku celtyckim znaczyło „posiadający miecz”.
Zgodnie z przekazem Tacyta, w roku 84 n.e. Calgacus, w odpowiedzi na nasilającą się ofensywę Juliusza Agrykoli (namiestnika Brytanii od 77 roku n.e.) miał wygłosić płomienną mowę (która zapewne była zmyślona) i pobudzić tłum do walki z Rzymianami. Zebrał ponad 30 tysięczną armię i w Grampianach (tzw. bitwa pod Mons Graupius) stawił czoła wojskom rzymskim dowodzonym przez Agrykolę. Pomimo porażki udało się Calgacusowi zawrzeć pokój, co świadczy o dużym szacunku, jakim darzyli Rzymianie Kaledończyków.
