W czasach, gdy nie istniały zegarki ani nowoczesne zegary, starożytni Rzymianie wykorzystywali klepsydry, czyli zegary wodne, by odmierzać upływ czasu. To urządzenie działało na zasadzie przepływu wody z jednego naczynia do drugiego — zazwyczaj przez mały otwór. W miarę jak poziom wody się obniżał (lub podnosił), zaznaczone skale pokazywały, ile czasu minęło.
O ich wykorzystaniu napisał m.in. Witruwiusz – rzymski architekt i inżynier – który w swoim dziele De Architectura (IX.8) opisał różne typy zegarów wodnych używanych w Rzymie. Pliniusz Starszy, w Historii Naturalnej (VII.60), także wspomina o używaniu klepsydr.
