W czasie budowy garażu podziemnego odkryto w Parmie most rzymski nad dawnym korytem rzeki Parmy (miasto wzięło nazwę od rzeki, która przepływała w jego pobliżu). Bród w tym miejscu istniał już w trzecim wieku p.n.e., o czym świadczą liczne monety z czasów Republiki odnalezione w czasie wykopalisk.
Wrzucanie do wody monet lub innych metalowych obiektów było w starożytności sposobem na przekupienie rzecznych bożków. Uważano, że przekraczanie płynącej wody jest czymś przeciwnym woli bogów i wymaga odprawienia specjalnych rytuałów, by udobruchać demony. W drugim wieku naszej ery bród przez Parmę zastąpiony został mostem, który stał się częścią Via Emilia. Most był w użyciu przez około tysiąc lat do czasu powodzi w XII wieku, kiedy to wielka woda zmieniła koryto rzeki.
