Ta strona nie może być wyświetlana w ramkach

Przejdź do strony

Jeśli znajdziesz błąd ortograficzny lub merytoryczny, powiadom mnie, zaznaczając tekst i naciskając Ctrl + Enter.

Prześladowania chrześcijan od rządów Decjusza

Ten wpis dostępny jest także w języku: angielski (English)

Złoty krzyż na mozaice
Złoty krzyż na mozaice

Prześladowania chrześcijan w antycznym Rzymie – wbrew temu co się powszechnie sądzi – nie miały charakteru masowego. W II i na początku III wieku n.e. nie wydano żadnego dokumentu jawnie wskazującego na celowe prześladowania wyznawców Chrystusa.

Mimo że chrześcijaństwo było traktowane jako supersitio (było nielegalne) to jego wyznawców nie dotykało nic złego, z racji jedynie na ich wiarę w jednego boga. Państwo rzymskie bardziej przykładało uwagę do zachowania praworządności i przestrzegania obowiązków wobec Rzymu, leżących po stronie obywateli. Dla Rzymian wykładnikiem zaufania i lojalności było składanie ofiar na rzecz bogów. Warto zaznaczyć, jednak że nikt nie kontrolował nikogo, czy w rzeczywistości wierzy w tradycyjne bóstwa Rzymian.

Pierwsze oficjalne prześladowania zaczęły się w roku 250 n.e., kiedy to za panowania cesarza Decjusza dochodziło do wielkich najazdów na granice Imperium. Państwo znalazło się w obliczu poważnego kryzysu i wymagana była jedność ludu rzymskiego. Wielu upatrywało przyczyn tych wydarzeń w braku przychylności bogów oraz rozwijającym się chrześcijaństwie, które nie żyło w zgodnie z prawami Rzymian. Dostrzegano „bezbożność” wyznawców Chrystusa i w tym celu cesarz zdecydował się wydać edykt cesarski nakazujący wszystkim obywatelom złożenie ofiary przebłagalnej, która miała także dowieść lojalności wobec cesarza i państwa. Był to pierwszy tego typu nakaz w historii rzymskiej.

Nadmienić należy, że w roku 212 n.e. Karakalla nadał wszystkim wolnym mieszkańcom imperium prawa obywatelskie, co wymuszało obowiązek prawny na olbrzymiej części społeczności. Chrześcijanie znaleźli się w sytuacji bez wyjścia. Wielu zdecydowało się złożyć ofiarę, co później duchowni rehabilitowali. Część jednak spotkała się z prześladowaniami.

Edykt został ponowiony w roku 257 n.e. za rządów cesarza Waleriana. Tym razem jednak edykt skierowany był wobec duchowieństwa i wyższych sfer. Doszło do licznych konfiskat, wygnań i wyroków skazujących na ciężkie roboty.

Oficjalnie kolejne prześladowania zostały zażegnane i nie były kontynuowane aż do 303 roku n.e.

Źródła wykorzystane
  • Mary Beard, John North, Simon Price, Religie Rzymu, Oświęcim 2017
  • Aleksander Krawczuk, Poczet cesarzy rzymskich, Warszawa 2004

IMPERIUM ROMANUM potrzebuje Twojego wsparcia!

Jeżeli podobają Ci się treści, jakie gromadzę na portalu oraz, którymi dzielę się na kanałach społecznościowych, wdzięczny będę za jakiekolwiek wsparcie. Nawet najmniejsze kwoty pozwolą mi opłacić dalsze poprawki, ulepszenia na stronie oraz serwer.

Wesprzyj IMPERIUM ROMANUM!

Wesprzyj IMPERIUM ROMANUM

Dowiedz się więcej!

Wylosuj ciekawostkę i dowiedz się czegoś nowego o antycznym świecie Rzymian. Wchodząc w poniższy link zostaniesz przekierowany do losowego wpisu.

Losowa ciekawostka

Losowa ciekawostka

Odkrywaj tajemnice antycznego Rzymu!

Jeżeli chcesz być na bieżąco z najnowszymi wpisami na portalu oraz odkryciami ze świata antycznego Rzymu, zapisz się do newslettera, który jest wysyłany w każdą sobotę.

Zapisz się do newslettera!

Zapisz się do newslettera

Księgarnia rzymska

Zapraszam do kupowania ciekawych książek poświęconych historii antycznego Rzymu i starożytności. Czytelnikom przysługuje rabat na wszelkie zakupy (hasło do rabatu: imperiumromanum).

Zajrzyj do księgarni

Księgarnia rzymska

Raport o błędzie

Poniższy tekst zostanie wysłany do naszych redaktorów