Rzymskie imiona składały się z trzech członów. Imienia (praenomen), nazwiska rodowego (nomen gentile) i przydomka (cognomen, zazwyczaj też był dziedziczny).
Interesująca jest geneza przydomka Gajusza Juliusza Cezara. Istnieje przypuszczenie, iż pochodzi on od nienaturalnej metody porodu, zwanej cesarskim cięciem. Pliniusz Starszy podaję, że w ten właśnie sposób miał przyjść na świat przyszły dyktator. Przeczy temu jednak fakt, iż jego matka – Aurelia Kotta zmarła dopiero w roku 54 p.n.e., podczas gdy w starożytnym Rzymie prawo pozwalało przeprowadzić cesarskie cięcie tylko na zmarłej kobiecie, która była w ciąży. Nadmienić należy, iż ów cognomen nosili również przodkowie dyktatora; ród Juliuszy Cezarów występuje w zachowanych źródłach począwszy od III w p.n.e.
Zdaniem Stefena Weinstocka przydomek istotnie wziął swój początek od sposobu przychodzenia na świat poprzez cesarskie cięcie. W ten sposób mogli rodzić się przodkowie Juliusza Cezara żyjący właśnie w III w. p.n.e. lub wcześniej i z racji częstego powtarzania się tego zjawiska w rodzie Juliuszów mógł on otrzymać przydomek Cezarów.
Istnieje także wersja mówiąc, że przydomek pochodził od słowa CAESARIES, którym określano gęste włosy, czuprynę. Jako, że Cezar miał raczej problemy z łysieniem, wydawać się może, że to jego przodkowie z rodu, mogli otrzymać taki przydomek, z racji na swoje „owłosienie”.
Istnieje także pogląd, że przydomek może pochodzić od punickiego określenia słonia (caesai), którego przodek Juliusza Cezara mógł zabić w czasie drugiej wojny punickiej1.
