Karmienie piersią w czasach rzymskich
Bogate rzymskie matrony nie karmiły piersią swoich dzieci. Dla tych celów zwykle wykorzystywano niewolnice lub wyzwolenice.
Jeśli znajdziesz błąd ortograficzny lub merytoryczny, powiadom mnie, zaznaczając tekst i naciskając Ctrl + Enter.
Ciekawostki starożytnego Rzymu (Społeczeństwo)
Świat starożytnych Rzymian obfitował w szereg niesamowitych ciekawostek i informacji. Źródłem wiedzy o życiu ówczesnych Rzymian są głównie dzieła pozostawione nam przez pisarzy i dziejopisarzy. Rzymianie pozostawili po sobie mnóstwo dziwnych informacji i faktów, w które naprawdę czasami ciężko uwierzyć.
Zachęcam do podsyłania mi swoich propozycji oraz wskazywania ewentualnych poprawek lub nieścisłości.
Struktura rzymskiej rodziny
Typowa rzymska familia składała się z wszystkich członków rodziny oraz służących jej niewolników. Ujmując to w kwestiach prawnych do rodu należeli wszyscy, którzy podlegali prawnej kontroli głowy domu – paterfamilias.
Jak ubierali się antyczni Rzymianie w chłodnym klimacie?
Istnieje powszechne – błędne – przekonanie, że antyczni Rzymianie zakładali zawsze sandały oraz ubierali tuniki, aby móc wytrzymać ciepły klimat w obszarze Morza Śródziemnego. Pamiętać jednak trzeba, że rzymskie legiony podbiły także Galię, Germanię czy Brytanię. Tam temperatury, podobnie jak dzisiaj, były niższe a zimą padał obfity śnieg. Rzymianie, chcąc przetrwać w takich warunkach, musieli zabezpieczyć ciało przed wychłodzeniem.
Czy Rzymianie zakładali obrączki jako znak miłości?
W świecie rzymskim nie było rozróżnienia na obrączkę ślubną i pierścionek zaręczynowy. Antyczny Rzymianin z okazji zawierania związku małżeńskiego podarowywał swojej wybrance pierścień. Nie było to jednak dowód miłości, a raczej podporządkowanie sobie kobiety i uznanie jej za własność. W ten sposób przyszły mąż jasno stwierdzał, że kobieta, którą poślubia należy tylko do niego. Jest to brutalne, ale tak właśnie wyglądało paternalistyczne społeczeństwo rzymskie.
Wejście w świat dorosłych Rzymian
Rytuał dojrzewania młodego Rzymianina polegał na zgoleniu brody i zdjęciu swojego bulla, amuletu noszonego w celu ochrony go przed złymi duchami i urokami w czasie niepełnoletności. Młody mężczyzna dedykował bullę bóstwom domowym, Larom.
Status kobiety rzymskiej
Kobieta w antycznym Rzymie z pewnością miała bardziej swobodne życie niż w Grecji. Np. w czasie epoki klasycznej (do 323 p.n.e.) Greczynki nie tylko nie posiadały praw obywatelskich, ale także były pod władzą mężczyzny. Najpierw ojców, później mężów, od którego były całkowicie zależne. Całe życie kobiety ateńskiej ograniczało się do zajmowania domem i dziećmi, a w dni powszednie kobieta zamykana była w swoim pokoju, i tylko w czasie świąt mogła je opuścić. Względna poprawa statusu kobiety greckiej nastąpiła w epoce hellenistycznej (323-30 p.n.e.).
Rzymskie zabawki
Rzymskie zabawki, którymi bawiły się najwcześniej dzieci określano terminem crepundia. Następnie popularne były lalki szmaciane, gliniane lub z wosku, drewniane konie na kółkach.
Niewolnik jak przedmiot
Antyczni Rzymianie traktowali niewolników jak rzeczy i do ich życia nie przykładali większej wagi. Marek Terencjusz Warron uważał niewolnika za narzędzie mówiące (instrumentum vocale). Ponadto sądził, że nie należy marnować pożywienia na chorych i niepracujących niewolników oraz, że nie powinni oni najadać się do syta.
Sposób na zwiększenie liczby małżeństw
Kwintus Cecyliusz Metellus Numidyjski (Quintus Caecilus Metellus Numidicus), przywódca optymatów i przeciwnik Gajusza Mariusza, uważany był za człowieka energicznego, cieszącego się nieskazitelną opinią. W 102 roku p.n.e. sprawował on urząd cenzora. W czasie piastowania stanowiska dążył do zwiększenia liczby urodzeń w rzymskim społeczeństwie.
Rzymska gra planszowa – Tabula Lusoria
Rzymska gra planszowa – Tabula Lusoria. Nazwa Tabula Lusoria jest bardziej określeniem planszy i znaczy ona w języku łacińskim mniej więcej tyle samo co „pole gry”. Gra przeznaczona jest dla dwóch graczy, a składa się ze specjalnej, rozetowej planszy o ośmiu polach rozpisanych po okręgu z jednym polem centralnym połączonym z każdym polem na okręgu (patrz rysunek) oraz dwóch zestawów pionów w dwóch kolorach po trzy w każdym.
