W starożytnym Rzymie ochrona domów i gospodarstw domowych była poważną sprawą. Rzymianie wierzyli, że dom jest centrum życia rodzinnego i podstawą państwa, i że należy go chronić przed wszelkiego rodzaju złymi duchami i siłami. Dwa bóstwa związane z ochroną domów to Cardea i Carna, dwie boginie o podobnych, ale odmiennych rolach.
Cardea była boginią zawiasów i klamek drzwi. Jej imię pochodzi od łacińskiego „cardo”, co oznacza „zawias” i wierzono, że ma moc otwierania i zamykania drzwi, a także powstrzymywania złych duchów i złodziei przed wejściem do domów. Jej święto, Cardeaia, obchodzone było 1 czerwca i polegało na wieszaniu wieńców z liści głogu (który był święty dla Cardei) na drzwiach, aby chronić domy przed krzywdą. Kojarzono ją również z przełomowym momentem roku, przesileniem zimowym, kiedy słońce zaczyna odwracać się w stronę światła.
Z kolei Carna była boginią drzwi i progów. Jej imię pochodzi od łacińskiego „caro”, co oznacza „ciało”, i wierzono, że ma ona moc powstrzymywania chorób i schorzeń, które mogły dostać się do organizmu przez usta. Często przedstawiano ją z kluczem, który symbolizował jej moc otwierania tajemnic zdrowia i witalności. Jej święto, Carnaria, obchodzone było 1 czerwca i polegało na paleniu liści laurowych w celu oczyszczenia powietrza i odpędzenia chorób.
Pomimo podobnych ról i świąt, Cardea i Carna były osobnymi boginiami o odrębnych funkcjach. Razem reprezentowały wagę, jaką starożytni Rzymianie przykładali do ochrony domu i zdrowia jego mieszkańców. Ich kulty przetrwały aż do ery chrześcijańskiej, a elementy ich kultu wciąż można dostrzec we współczesnych tradycjach, takich jak wieszanie wieńców na drzwiach z okazji Bożego Narodzenia.
