Komicja kurialne (comitia curiata) istniały jeszcze w epoce królewskiej.
Stanowiły najstarszą formę zebrań patrycjuszy. W okresie monarchii zwoływał je król, lub z jego polecenia, dowódca jazdy (praefectus celerum), bądź też interrex. W okresie republiki, zaszczyt ten przypadł konsulom, pretorom i dyktatorom.
Zgromadzenie kurialne zwoływano po zasięgnięciu rady senatu i pomyślnych wróżbach. Król, a później wymienieni powyżej urzędnicy republikańscy, wysyłał posłańców (praecones) bądź też liktorów, którzy chodzili od domu do domu i wymieniali imię obywatela upoważnionego do głosowania oraz imię jego ojca.
Zgromadzenie zbierało się na Forum Romanum. Głosowano według przynależności do kurii (curiatim). Większość głosów w jednej kurii, dawała jeden głos dla całej kurii. Jako pierwsza głosowała pierwsza kuria (princeps). Pozostałe kurie głosowały po niej, przy czym następowało to już jednocześnie.
Wyniki głosowania podawano do publicznej wiadomości (renuntiatio).
Do uprawnień kurii należało:
- wybór króla i wyższych urzędników
- nadawanie królowi zwierzchniej władzy (imperium)
- zatwierdzanie lub odrzucanie wyroku dotyczącego zdrady stanu
- rozpatrywanie odwołań od decyzji urzędników
- sprawy wojny i pokoju
- ogłaszano przejście władzy ojcowskiej na innego członka rodziny (arrogatio)
- decyzje o usunięcie członka z kurii
