Ala, czyli dosłownie „skrzydło” było to pojęcie z zakresu rzymskiej wojskowości, pierwotnie oznaczające jedynie skrzydło szyku bojowego.
W okresie Republiki Rzymskiej ala składała się z piechoty sprzymierzeńców w sile legionu podzielonego na kohorty i jazdy w sile 300 żołnierzy.
W okresie Cesarstwa Rzymskiego, pomiędzy I a IV wiekiem n.e. ala stanowiła samodzielny oddział jazdy rzymskiej. Istniały wówczas: ala tysięczne (ala milliariae) złożone z około 1000 jeźdźców podzielonych na 24 turmy po 42 jeźdźców, oraz ala pięćsetne (ala quinquenariae) liczące około 500 jeźdźców podzielonych na 16 turm po 30 jeźdźców.
Określenie ala oznaczało również wszelkie jednostki wojska pomocniczego.
