Contubernium była to najmniejsza zorganizowana jednostka w armii rzymskiej, która składała się z ośmiu legionistów. Żołnierze takiej jednostki nazywani byli contubernales. W rzeczywistości, w jednostce znajdowały się dwie dodatkowe osoby – służący lub niewolnicy, którzy zajmowali się pakowaniem lub gotowaniem. Oficjalnie nie byli wliczani w skład jednostki. Dziesięć „kontuberni” stanowiło centurię. Legioniści contubernium dzielili namiot i mogli być nagradzani lub karani razem jako jednostka.
Jednostka dowodzona była przez decanusa – obecny młodszy podoficer. Decanus był mianowany przez towarzyszy broni z jednostki.; zwykle był także najbardziej doświadczonym i o najdłuższym stażu żołnierzem. Jego zadaniem było nadzorowanie powstawania namiotu, utrzymanie dyscypliny w marszu oraz w czasie walki.
Do każdej jednostki przypisanych było dwóch żołnierzy auxuilia. Odpowiedzialni byli oni za opiekę nad mułami lub zaopatrzenie w wodę legionistów w czasie marszu. Nierzadko posiadali także umiejętności kowalskie lub ciesielskie.
