Hasta była jednym z rodzajów włóczni używanych przez legionistów. Do armii wprowadzona została za wczesnej republiki. Składała się z długiego na od 2, 5 do 3, 5 m drzewca, wykonywanego zazwyczaj z młodego drzewa jesionu lub orzecha, odznaczającego się giętkością i wytrzymałością oraz z szerokiego grotu o kształcie liściastym, wykonywanego z żelaza.
U dołu zakończona była stopką z brązu, która umożliwiała wbicie włóczni w ziemię bez szkody dla drewnianych części. To zakończenie mogło również służyć jako zapasowe ostrze, gdyby właściwy (bojowy) grot uległ zniszczeniu.
W legionie republikańskim hasty używali żołnierze trzeciej linii manipułów, tzn. triarii oraz ciężkozbrojna jazda. Piechota posługiwała się nimi jedną ręką, natomiast jazda oburącz. Hasta była także wykorzystywana jako oszczep. Zrzucano ją na przykład z murów, jako pociski murowe (pila muralia).
Włócznia stosowana była do końca cesarstwa.
