Rozdziały
Appian z Aleksandrii (Appianus Alexandrinus) urodził się około 95 roku n.e. w egipskiej Aleksandrii, gdzie pełnił wysokie stanowiska urzędnicze. Był słynnym greckim historykiem.
W okresie powstania żydowskiego za czasów Trajana, uciekał z Egiptu przed Żydami. W 120 roku n.e. przybył do Rzymu. Za Hadriana został adwokatem cesarskim (advocatus fisci), w 147 roku n.e. otrzymał w Egipcie urząd prokuratora cesarskiego (prawdopodobnie za Marka Aureliusza i Werusa). W tej sprawie pisał do cesarza Antoninusa Piusa przyjaciel Appiana, Fronton. Obywatelstwo rzymskie otrzymał prawdopodobnie za czasów Trajana lub Hadriana. Stąd jego łacińskie imię mogło brzmieć także Ulpius lub Aelius.
Historia rzymska
Głównym dziełem Appiana z Aleksandrii była, powstała pod koniec jego życia, „Historia rzymska” (Historia Romana) w 24 księgach. Nie jest wykluczone, że impulsem do napisania pracy były obchody związane z 900. rocznicą założenia miasta Rzym. Stąd można przyjąć, że rok 147 n.e. jest terminem, po którym Appian zaczął pisać swoje dzieło, a które musiał ukończyć jeszcze przed rokiem 163 n.e. Dzieło jest ważnym źródłem dla współczesnej historiografii.
Pisał pod wpływem podziwu dla rzymskiego państwa – jego męstwa, roztropności, wytrwałości, siły, ale także i szczęścia. „Historia rzymska” obejmowała czasy od założenia Rzymu do czasu mu współczesnych (panowanie Trajana) i opisywała je według ludów wchodzących w skład Imperium Rzymskiego. Nie przykładał zbytniej uwagi do chronologii opisywanych wydarzeń, nie jest też ścisły w terminologii wojskowej (podobnie jak Liwiusz i Dionizjusz), popełniał błędy w lokalizacji geograficznej (Gades lokalizuje w Afryce, pisze że Ebro wpada do Morza Północnego, Sagunt i Nową Kartaginę uważa za jedno i to samo miasto).
Mimo tego jego dzieło stanowi cenne źródło wiadomości i informacji, których nie można znaleźć u innych starożytnych autorów. W niektórych miejscach jest to źródło jedyne (pomiędzy rokiem 167 a 68 p.n.e. Appian jest źródłem głównym, a przeważnie nawet jedynym). Z relacji Appiana najwięcej dowiadujemy się o słynnym powstaniu niewolników pod wodzą Spartakusa i tylko Appian opisał masową egzekucję powstańców.
Z obszernego Wstępu do „Historii rzymskiej” dowiadujemy się, że Appian napisał odrębną księgę na temat swojego życia i doświadczeń związanych z pełnionymi funkcjami w administracji państwowej. Dzieło nie zachowało się do naszych czasów.
Zmarł prawdopodobnie około roku 180 n.e.
