Enniusz urodził się roku 239 p.n.e. w Rudiae (Apulia) jako Quintus Ennius. Był to poeta rzymski, uważany za ojca poezji rzymskiej. Jedynie fragmenty jego twórczości przetrwały do naszych czasów.
Pochodził z Kalabrii. Miasto w którym się urodził – Rudiae było staroitalskim ośrodkiem założonym przez Messapiów. Mieszały się w tym regionie języki: oskijski, łacina i greka. Gelliusz, pisarz z II weku n.e., zapisał że Enniusz miał „trzy serca” (Quintus Ennius tria corda habere sese dicebat, quod loqui Graece et Osce et Latine sciret).
Walczył na Sardynii w czasie drugiej wojny punickiej, gdzie poznał Katona Starszego, z którym przybył do Rzymu. Pracował tam jako nauczyciel i poeta. Za zasługi w dziedzinie literatury otrzymał obywatelstwo rzymskie.
Do naszych czasów przetrwało 20 tytułów tragedii Enniusza i ich niewielkie fragmenty. Najważniejszym jego dziełem był epos historyczny zwany Annalesczyli „Roczniki”, spisane w 18 księgach, a zawierające poetycką wizję dziejów Rzymu od przybycia Eneasza do Italii. Był to pierwszy większy utwór łaciński napisany heksametrem daktylicznym, który to wiersz Enniusz wprowadził tym samym do poezji łacińskiej. Z Annales pozostało około 600 wierszy, m.in. incypit pierwszej księgi Musae quae pedibus magnum pulsatis Olympum.
Do czasu powstania „Eneidy”, „Roczniki” były uważane za epopeję narodową Rzymian. Szczyty popularności osiągnęły w II wieku n.e., czyli „srebrnym” okresie literatury rzymskiej, kiedy celem odmłodzenia języka sięgnięto do archaicznych wzorców. Utratę Annales zawdzięczamy najprawdopodobniej nagłemu i bezpowrotnemu odpływowi tej mody w III wieku n.e.
Oprócz tego Enniusz zajmował się adaptacją licznych dramatów i komedii greckich, przeważnie z Eurypidesa. Pierwszy pisał rzymskie epigramaty. Napisał również dzieło Saturae, które zawierało zbiór różnych treści i miar metrycznych.
Co ciekawe Enniusz uważał się za wcielenie Homera.
Zmarł roku 169 p.n.e.
