Cornu, znane także jako „róg legionowy”, to jeden z najbardziej charakterystycznych instrumentów muzycznych starożytnego Rzymu. Jego dźwięk rozbrzmiewał na polach bitew, podczas triumfalnych pochodów oraz w teatrze, symbolizując potęgę i dyscyplinę rzymskich legionów. Ten duży, zakrzywiony róg wykonany z brązu pełnił nie tylko funkcję muzyczną, ale także komunikacyjną.
Cornu miało kształt wydłużonego łuku, mierzącego około 3 metrów długości, z szeroką częścią ustnikową i dzwonkiem na końcu. Jego forma przypominała literę „G”, dzięki czemu można było go łatwiej nosić na ramieniu. Muzyk, znany jako cornicen, dmuchał w ustnik, wydobywając donośne i głębokie tony. Co ciekawe, rogi te miały często dodatkowy wspornik, który pomagał w utrzymaniu ciężaru instrumentu.
Cornu odegrało kluczową rolę w armii rzymskiej, gdzie używano go do przekazywania sygnałów żołnierzom. Różne dźwięki informowały o manewrach, takich jak atak, wycofanie czy uformowanie szyku. Instrument ten służył także podczas ceremonii wojskowych, nadając im odpowiednią oprawę dźwiękową. Z tego powodu cornu często było uważane za symbol militarnej potęgi Rzymu.
Zachowane rzymskie reliefy, m.in. na Kolumnie Trajana, przedstawiają legionistów z cornu, co wskazuje na jego znaczenie w kulturze Rzymian. Choć instrument ten z czasem zanikł, jego dziedzictwo przetrwało w formie późniejszych instrumentów dętych, takich jak średniowieczne rogi wojskowe i sygnałówki.
