Zachowana głowa z rzymskiej statuy ukazująca rzymskiego cesarza Aleksandra Sewera. Obiekt datowany na 222-235 rok n.e.; wykonany z brązu. Artefakt znajduje się w Archaeological Museum w Dion (Grecja).
Śmierć Aleksandra w 235 roku n.e., ostatniego cesarza z dynastii Sewerów, otwiera okres wielkiego kryzysu państwa rzymskiego. Brak legitymizacji władzy u jego następców miał stać się przyczyną ciągłych rewolt wojskowych i oddawania purpury kolejnym kandydatom. Jedną z przyczyn tego stanu rzeczy była militaryzacja cesarstwa, której usiłowali zapobiec bardziej dalekowzroczni doradcy Aleksandra. Od teraz „pierwsze skrzypce” w wyborze następców tronu grać miało wojsko, które w różnych częściach Imperium wybierało lokalnych i zasłużonych dowódców, czasami wbrew im samym.
