Gajusz Leliusz Sapiens był rzymskim politykiem w połowie II wieku p.n.e. i przyjacielem słynnego rzymskiego wodza Scypiona Afrykańskiego Młodszego – zdobywcy Kartaginy w 146 roku p.n.e. Leliusz swój przydomek Sapiens, czyli „Mądry”, otrzymał od współczesnych za decyzję o porzuceniu propozycji przeprowadzenia reformy prawa o gruntach rolnych.
Zakładała ona ustalenie maksymalnej powierzchni ziemi państwowej, jaką może posiadać rzymski obywatel pod uprawę; miało to na celu zapobiegnięciu gromadzenia ziem państwowych przez bogaczy, a tym samym ubożeniu obywateli, którzy nie mieli szans rywalizować z olbrzymimi latyfundiami arystokracji i ekwitów, na których wytwarzano więcej i taniej produkty. Nierentowne gospodarstwa zmuszały obywateli do oddawania lub sprzedawania swoich ziem; w takiej sytuacji nie prezentowali oni w praktyce żadnego majątku i według cenzusu nie kwalifikowali się do służby wojskowej. To z kolei powodowało problemy z rekrutem i zagrożenie dla bezpieczeństwa państwa.
Niektórzy rzymscy politycy widząc problemy, z jakimi musieli mierzyć się zwykli obywatele rzymscy oraz italscy sojusznicy, dostrzegali potrzebę zmian.
Pomysł przeprowadzenia reformy rolnej podjął sam Scypion Afrykański Młodszy, którego popierał Gajusz Leliusz Sapiens. Były to pierwsze plany przeprowadzenia poważnych zmian w społeczeństwie rzymskim, zdominowanym przez bogatych patrycjuszy, którzy zawłaszczali kolejne ziemie. Leliusz finalnie jednak odciął się od projektu ustawy, a reforma upadła; ponoć Leliusz nie chciał zaostrzać nastrojów w społeczeństwie.
Przeprowadzenia się podobnej reformy podejmą się w przyszłości bracia Grakchowie, którzy zostaną zamordowani przez przeciwnych temu pomysłowi optymatów. Właściciele wielkich majątków ziemskich za wszelką cenę oponowali wszelkim reformom mogącym odebrać im ziemie, na które przeznaczyli olbrzymie pieniądze i zakupili dużą ilość niewolników do pracy.
Pierwsze sukcesy w kwestii rozdziału ziem państwowych pojawią się w I wieku p.n.e., kiedy to ambitni wodzowie tacy jak Sulla, Pompejusz czy Cezar zapewnią swoim weteranom ziemie pod uprawę.
Niezależnie, armia rzymska w I wieku p.n.e. przyjęła charakter zawodowy i do służby w legionach nie wymagano już prezentowania majątku; w związku z czym problem rozwiązał się sam.
