Jeśli znajdziesz błąd ortograficzny lub merytoryczny, powiadom mnie, zaznaczając tekst i naciskając Ctrl + Enter.
Świat starożytnych Rzymian obfitował w szereg niesamowitych ciekawostek i informacji. Źródłem wiedzy o życiu ówczesnych Rzymian są głównie dzieła pozostawione nam przez pisarzy i dziejopisarzy. Rzymianie pozostawili po sobie mnóstwo dziwnych informacji i faktów, w które naprawdę czasami ciężko uwierzyć.
Zachęcam do podsyłania mi swoich propozycji oraz wskazywania ewentualnych poprawek lub nieścisłości.
Gigantyczna replika cesarza Konstantyna wykonana w technologii 3D znajduje się w pobliżu muzeum, gdzie znajdują się oryginalne fragmenty gigantycznych stóp, dłoni i głowy Konstantyna, odnalezionych przez archeologów.
W starożytnej kulturze rzymskiej liście laurowe miały ogromne znaczenie jako symbol triumfu, honoru i osiągnięć. Myśl o zdobyciu lauru oznaczała wysoki poziom realizacji i uznania.
W starożytnym Rzymie jednym z najstarszych forów było Forum Boarium. Forum Boarium wraz z Forum Holitorium1 były usytuowane w strategicznym punkcie nad Tybrem przy pierwszej przeprawie przez rzekę.
To nie kolejna komputerowa wizualizacja znanego zabytku. To dzieło sztuki samo w sobie. Wykonano je w 1829 roku, a jego autorem jest Louis Duc – stypendysta Akademii Francuskiej w Rzymie. Rekonstrukcja była jego pracą stypendialną.
Z pewnością natrafiliście w Internecie wiele ciekawych wizualizacji ukazujących, jak Rzym mógł wyglądać w czasach cesarstwa. Imponujące, prawda? Jednak zawsze warto się zastanowić, ile prawdy kryje się w tych pięknych grafikach. I nie chodzi mi jedynie o to, czy konstrukcja poszczególnych budynków zostały prawidłowo rozrysowana przez artystę-grafika, ponieważ akurat kwestia architektury budowli, jakimi zabudowany był starożytny Rzym, zawsze będzie kwestią interpretacji danych archeologicznych, hipotez itd. Mam raczej na myśli to, czy wygląd miasta jako całości jest realistyczny.
Panorama Pompejów z murów obronnych. Pompeje (Pompeii), nazywane także Pompeja, uważane były za jedno z najatrakcyjniejszych miast starożytnego Rzymu. Budowle wznoszone były z harmonią i pięknem.
Reskrypt wydany przez cesarza Marka Aureliusza w 176 r. zakazujący wyznawania obcych religii, potwierdził prześladowania chrześcijan. Do największego nasilenia prześladowań w owym okresie dochodzi w 177 roku w Lugdunum, gdzie zginął biskup Potejnos, mający ponad 90 lat. W samym Rzymie męczeńską śmierć poniósł święty Justyn.
Istnieje pogląd, że cywilizacja rzymska jest kontynuacją cywilizacji etruskiej1. Z tego poglądu, oraz z historii rasy lagotto romagnolo2, można wyprowadzić wniosek, że przodkowie dzisiejszych poszukiwaczy trufli towarzyszyli już starożytnym Rzymianom.
Jednym z mitów założycielskich narodu Rumunów jest jego pochodzenie bezpośrednio od podbitych przez Rzymian w I wieku n.e. Daków. Na ile jest to prawda – alternatywną teorią jest pochodzenie Wołochów, przodków Rumunów, od romańsko-języcznych społeczności z terenów dzisiejszej Albanii, którzy przed tureckim zagrożeniem uciekli na północ, w Karpaty (uczestnicząc w etnogenezie naszych Bojków, Łemków i Hucułów) i na naddunajskie niziny – niech rozstrzygają sobie specjaliści lingwiści czy genetycy. Fakt jest taki, że do dziś tylko w Rumunii przyjść może do głowy rodzicom dać dziecku na imię Decebal, Hadrian, Trajan czy Owidiusz (słynny poeta pochowany jest przecież w nadczarnomorskiej Konstancy).
Scytowie i Sarmaci nie byli jedynymi wojowniczymi nomadami irańskiego pochodzenia, których opisywał Herodot. Na wschód od nich, na terytorium współczesnego Kazachstanu miały znajdować się ziemie ludu Massagetów. Ze Scytami łączyło ich nie tylko pochodzenie i tryb życia, ale również obydwa ludy zasłynęły z pokonania Persów. Nim król Dariusz I doznał klęski z rąk Scytów, to twórca imperium Achemenidów Cyrus II rzekomo miał zginąć za sprawą właśnie Massagetów. Królowa tego ludu imieniem Tomyris miała podobno przechowywać odciętą głowę perskiego monarchy w wypełnionym krwią worze, uzasadniając to tym, że krwi nienasyconego krwią nasyca.
