W dzisiejszych czasach do określania miejsca zamieszkania stosowane są nazwy ulic oraz numery domów. Jest to prosty i efektywny system, który jednak nie był wykorzystywany przez starożytnych Rzymian. W małych miastach znalezienie danego domu przez obcego mogło nie być dużym wyzwaniem. Z pewnością takiej osobie pomagali lokalni mieszkańcy i odpowiednio go kierowali.
Jednak w dużych miastach, jak chociażby w Rzymie, osiągnięcie celu mogło być znacznie poważniejszym wyzwaniem. W Rzymie niektóre większe i ważniejsze ulice miały nazwy, jednak większość nie posiadała takowych. Stąd Rzymianie określali położenie swoich domów, poprzez podawanie charakterystycznych miejsc, przy jakich znajdowała się ich budowla np. statuy, termy, świątyni, nawet pojedynczych drzew.
Czasami domy na ulicach bez nazw lokalizowano jako te, które znajdowały się np. na drodze do obiektów charakterystycznych. Nawet, kiedy ulice posiadały nazwę wypadało podać odwiedzającemu charakterystyczne punkty, tak aby mógł się odnaleźć w mieście.
Dobrą wskazówką było także podawanie miejsca zamieszkania znanych i ważnych figur życia polityczno-kulturalnego miasta. Podkreślić należy jednak, że najlepszą drogą do odnalezienia danego domu było pytanie przechodniów.
