W powszechnej opinii panuje przekonanie, że młody Gajusz Oktawian, przyszły cesarz Rzymu był tchórzliwy i słaby. Znamy jednak przekaz mówiący o tym, jak Oktawian wchodzi na teren obozu wojskowego, by porozmawiać ze zbuntowanymi żołnierzami. W obozie dostrzec można było ciało zamordowanego emisariusza, który także szukał dialogu. Pomimo tego jednak Oktawian nie zrezygnował z brawurowej decyzji.
Znamy informacje mówiące, że przyszły cesarz tracił nagle przytomność. Nagła zmiana stanu Oktawiana wynikała jednak nie z paraliżującego stresu, a raczej choroby. Historycy podejrzewają astmę lub puchlinę, jednak Swetoniusz wspomina właśnie, że Oktawian stracił przytomność. Wspomniane choroby nie powodują takiej reakcji organizmu.
Sądzi się, że prawdopodobnie Oktawian miewał silne ataki kloniczno-toniczne, podczas których był zupełnie bezbronny. Argumentem na rzecz tej tezy jest fakt, iż w jego rodzinie znajdowały się osoby chorujące na epilepsję. Co ważne jednak pomimo słabego stanu zdrowia Oktawian był gotów podejmować ryzyko i wyzwania. Na przykład po ciężkim dniu choroby potrafił się pojawić się pod Filippi (42 p.n.e.) i dowodzić w bitwie.
Warto także podkreślić, że nieraz ocierał się o śmierć. O włos mijać go miały pociski, a ponadto przeżył zawalenie się pomostu. Tak więc pogłoski o jego tchórzostwie i słabej psychice należy przenieść do lamusa.
