Rozdziały
Zachowane przedmioty świadczą, że antyczni Rzymianie byli doskonałymi rzemieślnikami, pracującymi na różnego rodzaju materiałach: od skóry, tkanin, drewna po metal i szkło.
W niektórych rejonach na masową skalę rozwinęło się garncarstwo – duże warsztaty produkowały miliony amfor do wina i czerwonych naczyń nazywanych terra sigillata. Wielu garncarzy było niewolnikami lub wyzwoleńcami, a zachowane sygnatury informują nas, że rzemiosłem tym zajmowali się głównie mężczyźni. Inne rodzaje rękodzieła rozwijały się na mniejszą skalę, rzemieślnicy pracowali zwykle we własnych warsztatach w miastach. Umiejętności zdobywano w ciągu wielu lat praktyki i doświadczeń. Synowie uczyli się od ojców, niewolnicy od panów lub poprzedników; powstawały także kolegia rzemieślnicze (collegia). Szczególnie utalentowani rzemieślnicy, nawet jeśli byli niewolnikami, mogli dorobić się fortuny, wykonując specjalne zamówienia dla bogatych klientów.
Szklarstwo
Szkło robiono od wieków, dopiero jednak w I wieku p.n.e ktoś wpadł na pomysł by je wydmuchiwać. Dzięki temu wiele form naczyń użytkowych można było wykonywać szybciej i taniej. Niebawem nauczono się techniki wdmuchiwania szkła do form, co umożliwiało masową produkcję rozmaitych butelek i misternie dekorowanych flaszek. Szkło przestało być luksusem i stało się materiałem używanym powszechnie. Tak jak i dziś, zbierano często stłuczkę szklaną i wykorzystywano ją powtórnie.
Wyroby z metalu i biżuteria
Rzymscy rzemieślnicy często pracowali w zlocie, srebrze, ołowiu, miedzi i żelazie. Potrafili wydobywać rudy, uzyskiwać z nich metale, topić je i wlewać do formy, choć nie wynaleźli pieców (Rzymianie korzystali z pieców dymarskich) do wytopu surówki żelaza i potrafili jedynie kuć je na gorąco. Metale mieszano, by uzyskać stopy, np. brąz- stop miedzi i cyny. Mosiądz rzymski zawierał także cynk, który nadawał mu złotą barwę. Fragmenty starych naszyjników, bransolet oraz pierścieni przetapiano i robiono z nich nowe ozdoby.
Wyroby z kości
W świecie starożytnym kość była tym, czym dziś plastik. Robiono z niej przedmioty codziennego użytku, takie jak rękojeści noży i mieczy, szpilki do włosów, grzebienie. Przyniesioną od rzeźnika kość można było pięknie wyrzeźbić i zrobić inkrustacje do ozdoby drewnianych szkatułek. Z kości robiono często pionki do gry.
