W I wieku p.n.e. rzymski poeta Gajusz Waleriusz Katullus (ok. 84 – ok. 54 p.n.e.) napisał poemat, który został zaadresowany do dwóch krytyków jego twórczości: innego poety Marka Furiusza Bibaculusa i senatora Marka Aureliusza Kotty Maksymusa Messalinusa. Utwór był na tyle wulgarny i obsceniczny, że nie przetłumaczono go z łaciny aż do XX wieku.
Utwór ten nazywa się Carmen 16. Niekiedy stosuje się jako tytuł dzieła pierwsza linię wiersza. Poniżej treść utworu:
Do dupy i do buzi wam go włożę,
Pedale Aureliuszu i biorący w pysk Furiuszu;
Którzy na podstawie wierszy mnie osądziliście,
że są zniewieściałe i mało przyzwoite.
Dobry poeta powinien być obyczajny,
On sam, jego wiersze już tego nie potrzebują.
Wtedy właśnie mają tę pikanterię i wdzięk,
Jeśli są zniewieściałe i mało przyzwoite,
I kiedy swędzenia wzmagać mogą;
Nie mowię do chłopców, lecz do owłosionych,
Ktorzy nie mogą juz ruszyć swoich ciężki dup.
Wy, ponieważ wiele naczytaliście się o pocałunkach
Nie uważacie mnie za prawdziwego mężczyznę?
Do dupy i do buzi wam go włożę!
