Teatr Marcellusa był to teatr rzymski, wzniesiony w I wieku p.n.e. w południowej części Pola Marsowego w Rzymie.
Miejsce pod ten obiekt zostało wyznaczone już przez Juliusza Cezara, jego zabójstwo w 44 p.n.e. spowodowało jednak przerwanie prac. Wznowił je Oktawian August, dedykując budowlę swojemu przedwcześnie zmarłemu w 23 p.n.e. siostrzeńcowi Markowi Klaudiuszowi Marcellusowi. W 17 p.n.e. teatr był areną uroczystości związanych z ludi saeculares, oficjalne zakończenie budowy miało jednak miejsce dopiero w 13-11 p.n.e. Teatr został zniszczony pod koniec starożytności.
Jest to jedyny teatr w Rzymie, który przetrwał do naszych czasów, zachowując – przynajmniej częściowo – swój wygląd zewnętrzny. Budowla odzwierciedla sposób, w jaki Rzymianie zaadaptowali grecki wynalazek: zewnętrzna ściana wznosi się na trzy kondygnacje, co wynika z faktu, że teatr wzniesiono na płaskim miejscu, a nie w zagłębieniu terenu. Pierwsza kondygnacja zbudowana jest w porządku doryckim, druga w jońskim, a trzecia w korynckim. Pojemność obiektu ocenia się na 10-14 tysięcy widzów.
