W 2015 roku włoscy archeolodzy prowadząc wykopaliska w małej wiosce w Toskanii częściowo odkryli rzymską mozaikę. Znalezisko znajduje się niedaleko lokalnej drogi w wiosce Capraia e Limite.
Mozaika ukazuje geometryczne kształty otoczone motywami roślinnymi (datowane na IV wiek n.e.) oraz ośmiokąty ozdobione zwierzętami, kwiatami i ludzkimi popiersiami (V wiek n.e.). Mozaika ozdabiała podłogę w bogatej rzymskiej willi, która znajdowała się na prowincji toskańskiej przez cztery stulecia – od I do VI wieku n.e.
Willa znana jest badaczom już od roku 1983, kiedy to archeolodzy odkopali fragmenty biało-czarnej mozaiki. Na miejscu znaleziono także kamienną płytę z inskrypcją, która wspominała Vettiusa Agoriusa Praetextatusa, jednego z najsłynniejszych pogańskich senatorów późnego IV wieku n.e., najprawdopodobniej właściciela posesji. Pochodził on ze stanu nobilów i zmarł w 384 roku n.e. służąc jako prefekt pretorianów za panowania cesarza Walentyniana II.
Tajemnicą poliszynela był fakt, że rzymski polityk uwielbiał swoje wille w Toskanii i często tam przebywał. Quintus Aurelius Symmachus, inny wybitny rzymski polityk i mówca, w jednym z listów wypominał Vettiusowi, że częściej raczy się opium na prowincji, niżeli zajmuje polityką w Rzymie.
Willa w IV wieku n.e. została odbudowana w iście arystokratycznym stylu. Do początku VI wieku n.e. posiadłość została opuszczona i popadła w ruinę.
