Pani Judith Herrin – Brytyjska badaczka dziejów Wschodniego Cesarstwa Rzymskiego, znanego szerzej, jako Bizancjum, zaoferowała swoim czytelnikom nietypową książkę o tym właśnie państwie. Tytuł tego, napisanego pod wpływem kontaktów z niewyspecjalizowanym w tematyce odbiorcom, dzieła to „Bizancjum. Niezwykłe dziedzictwo średniowiecznego Imperium”.
Jest to książka podzielona na rozdziały tematyczne i trudno jest na jej stronach znaleźć dłuższą chronologiczną opowieść. Niemniej jednak, zawiera to dzieło wiele ciekawych informacji o państwie, które było tak naprawdę Cesarstwem Wschodniorzymskim z zachowaną jego tradycją oraz strukturą, która, co jest rzeczą oczywistą, zmieniała się w czasie. Jedynym moim problemem podczas czytania tej pracy był iście propagandowy, a przez to niehistoryczny, stosunek autorki do Świętej Inkwizycji oraz podawanie za historycznie prawdopodobne doniesień z pseudo-naukowych książek autorstwa pana Gavina Menziesa. Jak widać po tych przykładach, bardzo ciężko jest znaleźć coś bez łyżeczki dziegciu.
Niemniej jednak omawiane opracowanie jest warte lektury, w szczególności dla tych, którzy zaczynają swoją podróż z Bizancjum. Następnie, po tej lekturze, bardziej wytrwali poszukiwacze wiedzy powinni sięgnąć po klasyczną pracę Georgija Ostrogorskiego.
Judith Herrin
Porywająca panorama imperium bizantyjskiego – od 330 roku aż do jego upadku w 1453 roku.
Starałam się przekazać choć w części, co znaczyło być Bizantyjczykiem, i dać wyobrażenie o kosmopolitycznym, miejskim społeczeństwie, którego członkowie, obdarzeni historyczną świadomością własnej tożsamości i pobożną wiarą w życie przyszłe, byli tak różni od nas, a zarazem tak bardzo do nas podobni. – Judith Herrin Przez tysiąc lat niezwykłe imperium sprawiało, że Europa mogła stać się tym, czym jest obecnie. Śmiałe i prężne, ale słabo dziś znane państwo, łącząc ortodoksyjną wiarę chrześcijańską z pogaństwem, klasyczne greckie wykształcenie z rzymską siłą oraz sprawnością administracyjną, stworzyło wielką, twórczą cywilizację, która przez całe wieki stawiała opór nawale islamu.
Zwięzła, a zarazem fascynująca książka Judith Herrin odchodzi od standardowego, chronologicznego ujęcia dziejów Bizancjum. Każdy z krótkich rozdziałów koncentruje się na określonym temacie, takim jak budowla (imponujaca świątynia Hagia Sophia), spór religijny (ikonoklazm), płeć i władza (rola kobiet oraz eunuchów), wybitna postać (historyk Anna Komnena), symbol cywilizacji (widelec) czy walka o terytorium (krucjaty). Dzięki takiemu podejściu długie dzieje cesarstwa bizantyjskiego, począwszy od założenia wspaniałej stolicy, Konstantynopola (dzisiejszy Stambuł) w roku 330, aż po jej zdobycie przez Turków osmańskich w roku 1453, stają się łatwiejsze do ogarnięcia.
Barwna, a przy tym wiernie oddana panorama sił i wierzeń kształtujących owo bizantyjskie milenium stanowi zarazem oryginalny wkład w nauki historyczne. Oparta na wynikach najnowszych badań ukazuje przeciętnemu czytelnikowi żywy obraz mało znanej epoki, kładąc kres stereotypowym wyobrażeniom o bierności i dekadencji Bizancjum.
Produkt jest tymczasowo niedostępny
Specjalnie dla Czytelników !!! niższe ceny po kliknięciu w poniższy link i wpisaniu hasła do rabatu: imperiumromanum
