Ta strona nie może być wyświetlana w ramkach

Przejdź do strony

Jeśli znajdziesz błąd ortograficzny lub merytoryczny, powiadom mnie, zaznaczając tekst i naciskając Ctrl + Enter.

Biografie Rzymian (Cesarze)

W historii starożytnego Rzymu przewinęło się mnóstwo sławnych postaci. Wiele z nich przeszło do pamięci jako okrutni tyrani, mowa tu chociażby o: Kaliguli, Neronie, czy Karakalli. Inni znowu zasłynęli jako wielcy reformatorzy: Oktawian August, Klaudiusz, Marek Aureliusz, Dioklecjan, czy Konstantyn Wielki. Nie wolno także zapominać o rzymskich wodzach, którzy ratowali niejednokrotnie państwo rzymskie przed zagładą.

Do pamięci przeszli także wielcy twórcy kultury rzymskiej, którzy w istotny sposób wpłynęli na dalszy rozwój świata. Przedstawię postaci, które zasłynęły wielkimi czynami, bądź się tylko zapisały swoimi czynami w kartach historii.

Walentynian I

(3 lipca 321 - 18 listopada 375 n.e.)

Walentynian I był cesarzem rzymskimi w latach 364-375 n.e. Władał zachodnią i wschodnią częścią imperium; z czasem rządy we wschodniej części przekazał swojemu bratu – Walensowi. Po kilku latach mianował współcesarzem Gracjana. Zmarł z powodu zdenerwowania.

Walentynian I

Konstans

(320 - 18 stycznia 350 n.e.)

Konstans był cesarzem rzymskim panującym w latach 337-350 n.e. Był synem Konstantyna I, któremu przypadła środkowa część Imperium: Italia wraz z krainami alpejskimi aż po Dunaj oraz częścią Bałkanów i Północna Afryka (bez Egiptu).

Cesarz Konstans

Konstancjusz II

(7 sierpnia 317 - 3 listopada 361 n.e.)

Konstancjusz II był cesarzem rzymskim w latach 337-361 n.e., który po okresie walk wewnętrznych, zawładnął całym państwem. Przeciwnik tradycyjnych wierzeń.

Konstancjusz II

Konstantyn I Wielki

(27 lutego 280 - 22 maja 337 n.e.)

Konstantyn I Wielki był cesarzem rzymskim panującym w latach 306-337 n.e. Reformator i jednocześnie pierwszy chrześcijański władca Imperium Rzymskiego.

Konstantyn Wielki

Konstancjusz I Chlorus

(31 marca 250 - 25 lipca 306 n.e.)

Niemal każdy zna dokonania Konstantyna Wielkiego. Nie każdy jednak wie, że najwięcej Konstantyn Wielki zawdzięcza właściwie swojemu ojcu - dobremu i sprawnemu cesarzowi, który do szczytu kariery doszedł niemal od zera. Kim był ojciec wielkiego cesarza? Czego dokonał? W jakich okolicznościach otrzymał purpurę? Jak to się stało, że był w związku z świętą? Jakim człowiekiem był Konstancjusz Chlorus?

Konstancjusz I Chlorus

Dioklecjan

(22 grudnia 244 - 3 grudnia 311 n.e.)

Dioklecjan był cesarzem rzymskim panującym od 284 do 305 roku n.e. Jego rządy rozpoczynają epokę dominatu i tzw. tetrachii.

Dioklecjan

Woluzjan

(ok. 230 - 253 n.e.)

Woluzjan urodził się około roku 230 n.e. i był synem cesarza Treboniana Gala, z którym współrządził państwem rzymskim w latach 251-253 n.e.

Woluzjan

Gordian III

(20 stycznia 225 - 11 lutego 244 n.e.)

Cesarz rzymski w latach 238 – 244 n.e. Objął tron w wieku 13 lat. Gordian III był wnukiem Gordiana I, a siostrzeńcem Gordiana II.

Popiersie młodego Gordiana III w zbiorach Muzeów Kapitolińskich

Galien

(218 - 268 n.e.)

Galien był to cesarz rzymski panujący w latach 253-268 roku n.e. Galiena należy zaliczyć do jednego z najwybitniejszych władców Rzymu.

Rzymskie popiersie cesarza Galiena

Klaudiusz II Gocki

(214-270 n.e.)

Klaudiusz II Gocki był cesarzem rzymskim w latach 268-270 n.e. Pierwszy od wielu lat cesarz, który zamiast polec od mieczy zmarł śmiercią naturalną. Zapamiętany tak dobrze, że otoczenie późniejszego cesarza Konstantyna starało się wywodzić pochodzenie swojego princepsa właśnie z jego rodu.

Klaudiusz II Gocki

Raport o błędzie

Poniższy tekst zostanie wysłany do naszych redaktorów