Ciekawostki starożytnego Rzymu (Artefakt)

Świetnie wykonana rzymska szklana miska. Pochodzi z końca I wieku p.n.e. – połowy I n.e.

7. edycja Międzynarodowego Festiwalu w rzeźbieniu w piasku (2009), mająca miejsce co roku w Portugalii. Jeden z uczestników zdecydował się na stworzenie rzeźby ukazującej rzymskich żołnierzy.

Odciski stóp wyrzeźbione w marmurze. Obiekt znaleziony został w rzymskim amfiteatrze w Italica (prowincja Sewilla, Hiszpania).

Współczesna kobieta z fryzurą i nakryciem głowy typowym dla westalki. Westalka była kapłanką rzymskiej bogini domowego ogniska, Westy. Do służby były wybierane dziewczynki w wieku 6 – 10 lat, z rodów patrycjuszowskich wyłącznie takie, których oboje rodzice żyli. Pod przysięgą składały obietnice przestrzegania celibatu i zachowania dziewictwa.

Prawdopodobnie najstarsza inskrypcja z napisem ROMA, zachowana na mieczu z IV wieku p.n.e. „Miecz San Vittore” został odkryty w 2003 roku przez Dante Sacco. Wskazówką do określenia daty powstania miecza jest styl wygrawerowania macedońskich gwiazd na mieczu. Sama inskrypcja brzmi:

Herma była specyficznym dla antyku elementem dekoracyjnym, będącym formą figury przedstawiającej bóstwo. Charakterystyczne dla herm było realistyczne przedstawienie postaci jedynie od pasa w górę, podczas gdy dolna część posągu miała formę czterokątnego zwężającego się ku dołowi słupka.

Rzymskie kości do gry znalezione w rzymskim obozie niedaleko Tracji, w Macedonii. Prawdopodobnie należały do jednego ze stacjonujących tam legionistów. Pochodzą z III wieku n.e.

Jedyna, znaleziona w Pompejach, rzymska kolebka dziecięca.

Złota bransoletka w kształcie węża, znaleziona w Pompejach. Wierzono, że noszenie takiej ozdoby zagwarantuje kobiecie płodność.

Kosmetyczka rzymskiej patrycjuszki. Makijaż w starożytnym Rzymie obejmował głównie twarz i szyję oraz ramiona. Te części ciała przyprószano białym pudrem lub proszkiem perłowym. Podobnie jak dzisiaj, rozświetlający i kryjący puder miał zakrywać przebarwienia, rozjaśniać skórę i nadawać jej jednolitości.