Jeśli znajdziesz błąd ortograficzny lub merytoryczny, powiadom mnie, zaznaczając tekst i naciskając Ctrl + Enter.
Świat starożytnych Rzymian obfitował w szereg niesamowitych ciekawostek i informacji. Źródłem wiedzy o życiu ówczesnych Rzymian są głównie dzieła pozostawione nam przez pisarzy i dziejopisarzy. Rzymianie pozostawili po sobie mnóstwo dziwnych informacji i faktów, w które naprawdę czasami ciężko uwierzyć.
Zachęcam do podsyłania mi swoich propozycji oraz wskazywania ewentualnych poprawek lub nieścisłości.
Podobno do prowadzenia wojny są potrzebne trzy rzeczy: pieniądze, pieniądze i jeszcze raz pieniądze. Niezależnie od tego czy uznamy to zdanie za prawdziwe, pieniądze bez wątpienia na wojnie pomagają. Nie inaczej było oczywiście w czasach antycznych. W starożytnym Rzymie wojska opłacano przede wszystkim srebrnymi denarami, czasem, w wyjątkowych okolicznościach także monetami złotymi, czyli aureusami.
Initium aestatis oznacza w łacinie dosłownie „początek lata” i nie miał on charakteru święta dla Rzymian – potwierdzeniem jest brak takowych informacji zarówno w Fasti Antiates Maiores, oficjalnym kalendarzu świąt publicznych, jak i w „Fasti” Owidiusza.
W okresie wpływów rzymskich, na Dolnym Śląsku rozwijał się jeden z najprężniej działających ośrodków hutniczych w na terenie Barbaricum. Jedną z większych osad hutniczych z tego okresu odkryto w Tarchalicach koło Wołowa.
Nie jest tajemnicą, że poszczególne części ludzkiego ciała wykorzystywano w celach magicznych. Czaszka oraz prawa dłoń były tymi najbardziej pożądanymi podczas wszelkich rytuałów.
Grecko-rzymskie teksty dostarczają licznych informacji o poglądach starożytnych na sprawy religijne, wśród których wiele odnosi się do bardzo przyziemnych spraw. Niejednokrotnie przesądy zwykłych ludzi sprzed dwóch tysięcy lat to obecne i w naszych czasach bardzo popularne zabobony. Ile osób nie wstało chociaż raz słynną „lewą nogą”? Albo odwrotnie, przypisało swoje szczęście prawej stopie, tak jak Niemcy i Anglicy w swoich przysłowiach („Auf rechten Füssen ist gut stehen” tudzież „Let’s get off on the right foot this year”)?
Choć alchemię średniowieczną i starożytną łączy wiele wspólnych zagadnień, ciężko znaleźć jednoznaczną kontynuację między grecko-rzymską tradycją a mediewalną. Jedną z podstawowych różnic jest to, że pierwsza z nich opierała się głównie na zagadnieniach filozoficznych i hermetyzmie, druga zaś ceniła wyżej eksperymentalne obcowanie z otaczającą nas materią. Jednak, czy rzeczywiście tak było? Co zawdzięczamy grecko-rzymskim alchemikom? Co ma wspólnego alchemia z unifikacją monetarną cesarza Dioklecjana? Odpowiedź w poniższym artykule.
Zgodnie z przekazem Tytusa Kalpurniusza Siculusa, rzymskiego poety z III wieku n.e., w antycznym Rzymie na arenach amfiteatrów pojawiać się miały niedźwiedzie, które polowały na foki. Pisarz wspomina konkretnie tutaj wydarzenie z czasów panowania cesarza Nerona (54-68 n.e.).
Pszczoły były dla starożytnych zwierzętami specjalnymi i osobliwymi. Ich obecność w micie sięga jeszcze czasów znacznie wcześniejszych niż Rzym. Miały już spore znaczenie w wierzeniach egipskich czy minojskich. Potem fascynowały takich autorów jak np. Publiusz Wergiliusz Maro czy Pliniusz Starszy. Pszczoły miały w sobie pewien boski pierwiastek i otaczała mistyczna aura tajemnicy. Najlepiej oddaje ją tzw. rytuał Bugonii.
Przez prawie 50 lat para z Nowego Jorku używała antycznej rzymskiej mozaiki, jako stolika kawowego. Niesamowity artefakt datowany jest na połowę I wieku n.e.
Orły, po dziś dzień, budzą respekt i szacunek nie tylko wśród zwierząt, ale i ludzi. Duma oraz siła tych ptaków została była już w czasach antycznych, a one same stały się symbolem legionów rzymskich.
