Rzymski fresk ukazujący lecącego ptaka. Scena jest fragmentem większej kompozycji z Pompejów.
Rzymianie przywiązywali dużą wagę do realistycznego ukazywania zwierząt w swoich freskach. Artyści starali się wiernie oddać budowę ciała, ruch i zachowanie przedstawianych stworzeń – od domowych psów i ptaków po dzikie zwierzęta, takie jak lwy, jelenie czy konie. Malowali je z dużą dbałością o szczegóły: widoczne mięśnie, błyszczące futra czy napięcie w ruchu zwierząt świadczą o doskonałej obserwacji natury.
Sceny ze zwierzętami często miały charakter dynamiczny i narracyjny – ukazywały polowania, walki na arenach, a także spokojne sceny z życia codziennego, jak karmienie ptaków czy odpoczywające psy w domach patrycjuszy. Dzięki takiemu podejściu freski rzymskie nie tylko zdobiły wnętrza, ale też oddawały zachwyt Rzymian nad światem przyrody i ich pragnienie uchwycenia jej prawdziwego obrazu.
