Więcej treści
Signifer był najczęstszym chorążym rzymskich legionów. Niósł on signum, czyli wojskowy sztandar z emblematem danej kohorty lub centurii.
Signum było zwykle w kształcie podniesionej w górę ręki umieszczonej na drzewcu.
Oprócz tego legiony posiadały symboliczne znaki kultowe, najczęściej znak z wyobrażeniem orła. Znakiem tym była zazwyczaj tablica z oznaczeniem legionu oraz metalową dłonią na szczycie, przymocowana na metalowym drągu, obitym kolistymi emblematami, z wieńcem laurowym.
Signifer był łatwo rozpoznawalny w czasie bitwy. Na otwarty hełm miał narzuconą skórę wilka, niedźwiedzia (signifer legionistów) lub lwa (signifer pretorian), z łapami związanymi na piersi. Signifer auxiliares, czyli wojsk pomocniczych zakładał skórę niedźwiedzia, ale bez pyska. Podobnie ubrani występowali trębacze wyposażeni w trąby i rogi. Owe skóry, łączące się z odwieczną magią związaną ze zwierzętami i totemizmem, miały być oczywiście źródłem mocy.
Rola chorążego była niezwykle niebezpieczna, gdyż żołnierz musiał stać w pierwszym rzędzie i mógł się chronić jedynie małą okrągłą tarczą. Utrata znaku stanowiła hańbę dla żołnierzy. W razie niechybnej klęski signifer ratował znak, zrywając na przykład orła z drzewca.
W Republice Rzymskiej signifer odnosił się do wszystkich rodzajów chorążych, ale za czasów Cesarstwa signifer był już tylko jednym z wielu typów signiferi, do których zaliczano również:
- aquilifers – signifer wyznaczony do noszenia legionowego symbolu, aquili;
- draconarii – signifer niosący sztandar jazdy (draco);
- imaginifers – signifer, który nosił sztandar cesarza – imago;
- vexillarii – signifer niosący sztandar i emblemat legionu.
