Lucjusz Juliusz Cezar (Lucius Vipsanius, po adopcji przez cesarza Augusta Lucius Iulius Caesar) urodził się pomiędzy 14 czerwca a 15 lipca roku 17 p.n.e.
Był synem Marka Agrypy i Julii Starszej oraz wnukiem cesarza Augusta.
W rok swoich urodzin Lucjusz jak i jego brat Gajusz zostali adoptowani przez Oktawiana Augusta. Bracia przebywali na dworze Augusta, będąc pod czujnym okiem dziadka. Chłopcy mieli wyrosnąć na liderów państwa, a w przyszłości nawet może objąć władzę po Auguście.
W 2 p.n.e. został uznany za dorosłego, powołany do senatu i uznany za przywódcę młodzieży (Princeps Iuventutis), tak jak poprzednio jego brat.
Nieoczekiwanie jednak w 2 roku n.e. zmarł w Marsylii w drodze do Hiszpanii. Tacyt sugerował, że w śmierć wnuka Augusta zaangażowana była sama Liwia, która chciała się pozbyć Lucjusza i ułatwić drogę do tronu dla jej syna Tyberiusza. Został pochowany w Mauzoleum Augusta.
