Castellum Aquae w Pompejach
Castellum Aquae w Pompejach był dystrybutorem wody, który dostarczał wodę na całe miasto. Budynek znajdował się w najwyższym punkcie Pompejów (42 metry) i był połączony z akweduktem Serino.
Świat starożytnych Rzymian obfitował w szereg niesamowitych ciekawostek i informacji. Źródłem wiedzy o życiu ówczesnych Rzymian są głównie dzieła pozostawione nam przez pisarzy i dziejopisarzy. Rzymianie pozostawili po sobie mnóstwo dziwnych informacji i faktów, w które naprawdę czasami ciężko uwierzyć.
Zachęcam do podsyłania mi swoich propozycji oraz wskazywania ewentualnych poprawek lub nieścisłości.
Castellum Aquae w Pompejach był dystrybutorem wody, który dostarczał wodę na całe miasto. Budynek znajdował się w najwyższym punkcie Pompejów (42 metry) i był połączony z akweduktem Serino.
Ilekroć spoglądam na ruiny starożytnego Rzymu, zastanawiam się: jak można było dopuścić, by te wspaniałe budowle przepadły? Dlaczego nie dotrwały do naszych czasów? Jaka szkoda, że nie można ich dziś zobaczyć…
W środkowej Italii, niedaleko wsi San Casciano dei Bagni odkryto nietypowe znaleziska na terenie byłego etruskiego basenu zasilanego gorącymi źródłami. Wśród odkrytych artefaktów są wykonane z brązu uszy, które antyczni Rzymianie wrzucali – jak twierdzą badacze – aby poprosić bogów o wysłuchanie ich błagań. Wśród znalezisk są także rzeźby ukazujące części ciała, np. fallusa, łono, piersi, nogę czy ramię.
Rzymski fresk z sypialni w wiejskiej posiadłości w Gragnano (południe Italii). Obiekt datowany na I wiek n.e.
Reskrypt wydany przez cesarza Marka Aureliusza w 176 r. zakazujący wyznawania obcych religii, potwierdził prześladowania chrześcijan. Do największego nasilenia prześladowań w owym okresie dochodzi w 177 roku w Lugdunum, gdzie zginął biskup Potejnos, mający ponad 90 lat. W samym Rzymie męczeńską śmierć poniósł święty Justyn.
Istnieje pogląd, że cywilizacja rzymska jest kontynuacją cywilizacji etruskiej1. Z tego poglądu, oraz z historii rasy lagotto romagnolo2, można wyprowadzić wniosek, że przodkowie dzisiejszych poszukiwaczy trufli towarzyszyli już starożytnym Rzymianom.
W starożytnym Rzymie, podczas wielu lat jego istnienia, armia odgrywała kluczową rolę w podbojach, utrzymaniu porządku oraz propagowaniu wpływów imperium. Jednakże, wraz z ekspansją Rzymu, potrzeba, rekrutacji żołnierzy z różnych regionów i kultur przyczyniła, się do powstania, specjalnych oddziałów pomocniczych. Ci żołnierze, często niebędący obywatelami rzymskimi, mieli swoją własną ścieżkę do zdobycia obywatelstwa przez otrzymanie rzymskiego dyplomu wojskowego.
Agrypina Młodsza zasłynęła m.in. jako matka Nerona. Była córką Germanika – znakomitego wodza rzymskiego i Agrypiny Starszej. Urodziła się w około 16 roku n.e. w mieście położonym nad Renem. Mężem, którego poślubiła w wieku 13 lat, został Gnejusz Domicjusz Ahenobarbus.
Jednym z mitów założycielskich narodu Rumunów jest jego pochodzenie bezpośrednio od podbitych przez Rzymian w I wieku n.e. Daków. Na ile jest to prawda – alternatywną teorią jest pochodzenie Wołochów, przodków Rumunów, od romańsko-języcznych społeczności z terenów dzisiejszej Albanii, którzy przed tureckim zagrożeniem uciekli na północ, w Karpaty (uczestnicząc w etnogenezie naszych Bojków, Łemków i Hucułów) i na naddunajskie niziny – niech rozstrzygają sobie specjaliści lingwiści czy genetycy. Fakt jest taki, że do dziś tylko w Rumunii przyjść może do głowy rodzicom dać dziecku na imię Decebal, Hadrian, Trajan czy Owidiusz (słynny poeta pochowany jest przecież w nadczarnomorskiej Konstancy).
Rzymska dekoracja w kształcie czarnoskórego mężczyzny, wykonana z brązu. Obiekt znajduje się na ekspozycji w muzeum na terenie Herkulanum (Italia).