Jeśli znajdziesz błąd ortograficzny lub merytoryczny, powiadom mnie, zaznaczając tekst i naciskając Ctrl + Enter.
Świat starożytnych Rzymian obfitował w szereg niesamowitych ciekawostek i informacji. Źródłem wiedzy o życiu ówczesnych Rzymian są głównie dzieła pozostawione nam przez pisarzy i dziejopisarzy. Rzymianie pozostawili po sobie mnóstwo dziwnych informacji i faktów, w które naprawdę czasami ciężko uwierzyć.
Zachęcam do podsyłania mi swoich propozycji oraz wskazywania ewentualnych poprawek lub nieścisłości.
Imperium miało szczęście do niezwykłych postaci kobiecych. I choć nie każda z nich zostawała cesarzową, często została zapamiętana przez Historię. Tak było w przypadku cezara Tytusa, syna Wespazjana, potomka rodu Flawiuszów. Oficjalnie jego żonami były Arrecina Tertulla i Marcia Furnilla. Jedna z nich była matką jego jedynej córki Julii.
W starożytnym Rzymie brutalna, gwałtowna śmierć panującego była wpisana w logikę władzy do tego stopnia, że dzisiaj często powraca stwierdzenie, że w istocie zawód „cesarz” był najbardziej niebezpieczną profesją świata. Z dwunastu cesarzy zmarłych w I wieku naszej ery, tylko czterech wyzionęło ducha w sposób naturalny. Morderstwo jako sposób zmiany władzy było taką oczywistością, że naturalny zgon zawsze budził podejrzenia i był źródłem domysłów, czy aby na pewno nikt się doń nie przyczynił.
Powstanie Spartakusa w latach 73-71 p.n.e. było bardzo poważnym zagrożeniem, z jakim musiało sobie poradzić państwo rzymskie. To wtedy też pierwsze kroki w armii rzymskiej stawiali Katon Młodszy oraz prawdopodobnie Juliusz Cezar.
Lucjusz Korneliusz Sulla (138-78 p.n.e.) zasłynął jako pierwszy polityk rzymski, który uzyskał w praktyce nieograniczoną władzę. Po zwycięstwie w wojnie domowej w roku 82 p.n.e. mianował się dyktatorem bez ram czasowych. Finalnie jednak, z własnej woli, ustąpił w roku 79 p.n.e. z urzędu i przeszedł na emeryturę.
Większość historyków zgadza się, że epilepsja jest najbardziej prawdopodobnym kandydatem na chorobę Kaliguli. Jest kilka szczegółów w biografii Kaliguli, które wspierają ten argument. Sugeruje się, że członkowie rodziny Juliusza cierpieli na epilepsję. Dodatkowo, kilku historyków wskazuje, że w dzieciństwie Kaligula miał epizody nagłych upadków, podczas których tracił przytomność i miał trudności z utrzymaniem w pozycji pionowej. Analizowane ze współczesnej perspektywy, epizody te mogą wskazywać na napady atoniczne.
Gajusz Leliusz Sapiens był rzymskim politykiem w połowie II wieku p.n.e. i przyjacielem słynnego rzymskiego wodza Scypiona Afrykańskiego Młodszego – zdobywcy Kartaginy w 146 roku p.n.e. Leliusz swój przydomek Sapiens, czyli „Mądry”, otrzymał od współczesnych za decyzję o porzuceniu propozycji przeprowadzenia reformy prawa o gruntach rolnych.
I wiek p.n.e. był niezwykle burzliwym okresem w historii antycznego Rzymu. W tym czasie toczyły się m.in. walki o władzę i wpływy pomiędzy popularami i optymatami. Głównymi wrogami byli Gajusz Mariusz oraz Lucjusz Korneliusz Sulla, którzy zlecali olbrzymią ilość morderstw.
Syn Septymiusza Sewera, Marcus Aurelius Antoninus, znany pod pseudonimem Karakalla, od galijskiego płaszcza który chętnie nosił, był ogromnie zafascynowany postacią króla Aleksandra III Macedońskiego. Jego fascynacja była tak duża, że z tego co opisał historyk Kasjusz Dion stworzył on oddziały legionistów, którzy nie tylko nazwą phalangarii nawiązywali do formacji wojsk zdobywcy imperium Achemenidów, ale również byli rekrutowani z terytoriów Macedonii i Tracji, oraz nawet ich uzbrojenie miało odwzorowywać macedońskie (noszenie płóciennych pancerzy i używanie długich włóczni).
Mitrydates VI Eupator w rzymskich źródłach jawi się nam jako prowodyr wojen, jakie musieli toczyć Rzymianie przez około 25 lat na wschodzie. Mitrydates miał dążyć do utworzenia z Pontu regionalnego mocarstwa i wyparcia wpływów rzymskich z terenów obecnej Turcji. Czy jednak na pewno możemy mówić o Mitrydatesie jako agresorze, czy może raczej ofierze rzymskiego imperializmu?
