Jeśli znajdziesz błąd ortograficzny lub merytoryczny, powiadom mnie, zaznaczając tekst i naciskając Ctrl + Enter.
W historii starożytnego Rzymu przewinęło się mnóstwo sławnych postaci. Wiele z nich przeszło do pamięci jako okrutni tyrani, mowa tu chociażby o: Kaliguli, Neronie, czy Karakalli. Inni znowu zasłynęli jako wielcy reformatorzy: Oktawian August, Klaudiusz, Marek Aureliusz, Dioklecjan, czy Konstantyn Wielki. Nie wolno także zapominać o rzymskich wodzach, którzy ratowali niejednokrotnie państwo rzymskie przed zagładą.
Do pamięci przeszli także wielcy twórcy kultury rzymskiej, którzy w istotny sposób wpłynęli na dalszy rozwój świata. Przedstawię postaci, które zasłynęły wielkimi czynami, bądź się tylko zapisały swoimi czynami w kartach historii.
(79/8 - 45 p.n.e.)
Tulia - ukochana córka wybitnego mówcy i polityka rzymskiego, Cycerona - urodziła się w roku 79 lub 78 p.n.e. Była pierwszym dzieckiem i jedyną córką Cycerona oraz Terencji. Jej młodszym bratem był Marek Tuliusz Cyceron Młodszy - który został konsulem w roku 30 p.n.e.
(I wiek p.n.e.)
Kwintus Labienus był rzymskim wodzem pod koniec istnienia republiki rzymskiej. Był synem Tytusa Labienusa - wybitnego dowódcy Cezara w trakcie wojen galijskich oraz późniejszego zwolennika Pompejusza w wojnie domowej.
(20 stycznia 225 - 11 lutego 244 n.e.)
Cesarz rzymski w latach 238 – 244 n.e. Objął tron w wieku 13 lat. Gordian III był wnukiem Gordiana I, a siostrzeńcem Gordiana II.
(328 – 9 sierpnia 378 n.e.)
Walens urodził się w 328 roku n.e. Był cesarzem rzymskim w latach 364 – 378 n.e. Zginął w bitwie pod Adrianopolem.
(I wiek p.n.e.)
Publiusz Wentydiusz Bassus był rzymskim generałem i jednym z podopiecznych Juliusza Cezara. Wygrał kluczowe zwycięstwa przeciwko Partom, które doprowadziły do śmierci kluczowych przywódców.
(16 p.n.e. - 21 n.e.)
Arminiusz był synem wodza germańskiego plemienia Cherusków. Mimo że wychował się jak Rzymianin, to z czasem zbuntował się przeciwko swoim wychowawcom i zadał im jedną z największych porażek w historii Cesarstwa Rzymskiego - w lesie Teutoburskim w roku 9 n.e.
(388/392 - 450 n.e.)
Aelia Galla Placydia (ur. ok 388/392 – zm. 450) - córka cesarza rzymskiego Teodozjusza I Wielkiego oraz jego drugiej żony, Flawii Galli.
(ok. 240 - ok. 274 n.e.)
Septymia Zenobia była żoną króla Palmyry - Odenatusa, po śmierci którego w 267 roku n.e. starała się umocnić pozycję swojego małoletniego syna Waballata. Zenobia dzięki zręcznej polityce prowadziła ekspansję oraz posiadała pełnię władzy na wschodnich terenach Imperium Rzymskiego.
(ok. 350 - 6 września 394 n.e.)
Cesarz Flawiusz Eugeniusz panował w latach 392–394 n.e. w zachodniej części Imperium rzymskiego. Na wschodzie rządził Teodozjusz I.
(200 - 276 n.e.)
Cesarz rzymski Tacyt rządził w latach 275-276 n.e. Tacyt miał zgodnie współpracować z senatem oraz zainicjował wiele reform. Ponadto uczcił tragicznie zmarłego Aureliana licznymi posągami, a także ukarał jego morderców.
