Jeśli znajdziesz błąd ortograficzny lub merytoryczny, powiadom mnie, zaznaczając tekst i naciskając Ctrl + Enter.
W historii starożytnego Rzymu przewinęło się mnóstwo sławnych postaci. Wiele z nich przeszło do pamięci jako okrutni tyrani, mowa tu chociażby o: Kaliguli, Neronie, czy Karakalli. Inni znowu zasłynęli jako wielcy reformatorzy: Oktawian August, Klaudiusz, Marek Aureliusz, Dioklecjan, czy Konstantyn Wielki. Nie wolno także zapominać o rzymskich wodzach, którzy ratowali niejednokrotnie państwo rzymskie przed zagładą.
Do pamięci przeszli także wielcy twórcy kultury rzymskiej, którzy w istotny sposób wpłynęli na dalszy rozwój świata. Przedstawię postaci, które zasłynęły wielkimi czynami, bądź się tylko zapisały swoimi czynami w kartach historii.
(320 - 18 stycznia 350 n.e.)
Konstans był cesarzem rzymskim panującym w latach 337-350 n.e. Był synem Konstantyna I, któremu przypadła środkowa część Imperium: Italia wraz z krainami alpejskimi aż po Dunaj oraz częścią Bałkanów i Północna Afryka (bez Egiptu).
(162 - 133 p.n.e)
Tyberiusz Semproniusz Grakchus był politykiem rzymskim oraz trybunem ludowym, który w 133 roku p.n.e. podjął się przeprowadzenia istotnych reform na rzecz Republiki Rzymskiej. Po jego śmierci ambitne plany brata kontynuował Gajusz.
(ok. 210 - październik 253 n.e.)
Cesarz rzymski Emilian panował przez kilka miesięcy roku 253 n.e. Wyniesiony do purpury przez wierne legiony, obalił legalnego władcę Treboniana Gallusa i objął tron Rzymu na 88 dni. Uzurpator został obalony przez następcę - Waleriana.
(? - 84 n.e.)
Pomponia Grecyna żyła w I wieku n.e. Była żoną dowódcy rzymskiego i zdobywcy Brytanii Aulusa Plaucjusza. Została oskarżona w roku 57 n.e. o wyznawanie "obcego zabobonu", który często kojarzony jest z chrześcijaństwem.
(ok. 80 - 160 n.e.)
Faworinos z Arelate (dzisiejsze Arles na południu Francji) żył w latach ok. 80-160 n.e. i był sławnym sofistą i filozofem. Pomimo że był Galem, znakomicie opanował grekę, co sprawiło, że był uznanym i podziwianym mówcą.
(po 200 - wrzesień 276 n.e.)
Marek Anniusz Florian był cesarzem rzymskim panującym między lipcem a wrześniem 276 n.e. Jego panowanie to próba ugruntowania władzy i ustabilizowania sytuacji w państwie rzymskim. Jego głównym rywalem o władzę był Probus, uzurpator na wschodzie.
(3 lipca 321 - 18 listopada 375 n.e.)
Walentynian I był cesarzem rzymskimi w latach 364-375 n.e. Władał zachodnią i wschodnią częścią imperium; z czasem rządy we wschodniej części przekazał swojemu bratu – Walensowi. Po kilku latach mianował współcesarzem Gracjana. Zmarł z powodu zdenerwowania.
(ok. 230 - 253 n.e.)
Woluzjan urodził się około roku 230 n.e. i był synem cesarza Treboniana Gala, z którym współrządził państwem rzymskim w latach 251-253 n.e.
(ok. 88-144 n.e.)
Polemon uznawany jest za jednego z najwybitniejszych mówców okresu cesarstwa. Pochodził z Laodycei (Azja Mniejsza), ze sławnej rodziny senatorskiej.
(? - 384 p.n.e.)
Marek Manliusz Kapitolinus był bohaterem obrony Rzymu przed Galami w 390 p.n.e. Co więcej, pisarze antyczni opisują go jako obrońcę plebejuszy.
