Ta strona nie może być wyświetlana w ramkach

Przejdź do strony

JeÅ›li znajdziesz błąd ortograficzny lub merytoryczny, powiadom mnie, zaznaczajÄ…c tekst i naciskajÄ…c Ctrl + Enter.

Statylia Messalina

(ok. 35 - po 69 n.e.)

Statilia Messalina, trzecia żona Nerona.

Statylia Messalina byÅ‚a trzeciÄ… i ostatniÄ… żonÄ… cesarza Nerona. O jej osobie wiemy niewiele. Nie przekazaÅ‚a nam bowiem historia dokÅ‚adnej daty jej urodzin, ani Å›mierci. Przypuszcza siÄ™, że Statylia Messalina urodziÅ‚a siÄ™ prawdopodobnie w 35 roku n.e. PrawdÄ… natomiast jest to, że wywodziÅ‚a siÄ™ z rodu senatorskiego, który cieszyÅ‚ siÄ™ znakomitÄ… sÅ‚awÄ…. ByÅ‚a prawnuczkÄ… Tytusa Statyliusza Taurusa, który byÅ‚ wybitnym dowódcÄ… i konsulem za czasów panowania cesarza Augusta. Statylia Messalina miaÅ‚a czterech mężów. Z powodu niedostatecznych informacji w ÅºródÅ‚ach historycznych, z imienia znamy tylko jednego – Attyka Westynusa. Attyk Westynus w 65 roku n.e. byÅ‚ konsulem, a zarazem jednym z najbliższych przyjaciół cesarza Nerona. Przyjaźń ta nie trwaÅ‚a jednak zbyt dÅ‚ugo, ponieważ Attyk Westynus „poznanÄ… na wylot ospaÅ‚ość cesarza lekceważyÅ‚, a ten siÄ™ zuchwalstwa przyjaciela obawiaÅ‚, czÄ™sto wyszydzany przez niego w gryzÄ…cych dowcipach, które gdy dużo zawierajÄ… prawdy, gorzkie po sobie zostawiajÄ… wspomnienie”1. Rozgoryczenie, nienawiść ze strony Nerona osiÄ…gnęły swoje apogeum, kiedy Attyk Westynus „StatyliÄ™ MessalinÄ™ w małżeÅ„stwo pojÄ…Å‚, choć dobrze wiedziaÅ‚, że wÅ›ród jej gachów także siÄ™ Cezar znajduje”2.

W tym też samym czasie wykryto spisek Pizona, którego celem byÅ‚o pozbawienie życia i odsuniÄ™cie od wÅ‚adzy cesarza Nerona. Spisek ten, jak podajÄ… nam źródÅ‚a historyczne, zostaÅ‚ szybko wykryty, ponieważ jeden ze spiskowców zdradziÅ‚ wszystkich biorÄ…cych w nim udziaÅ‚. Z  rozkazu Nerona zostali oni pozbawieni życia. Spisek ten natomiast staÅ‚ siÄ™ dla samego Nerona dobrÄ… okazjÄ…, aby pozbyć siÄ™ Westynusa, męża Statyli Messaliny. KorzystajÄ…c z okazji Neron wysÅ‚aÅ‚ do domu Attyka Westynusa kohortÄ™ żoÅ‚nierzy, a nastÄ™pnie rozkazaÅ‚ zająć caÅ‚y jego majÄ…tek. WedÅ‚ug Tacyta w tym dniu, kiedy Attyk Westynus wypeÅ‚niÅ‚ wszystkie „obowiÄ…zki konsula i wydawaÅ‚ uroczystÄ… ucztÄ™, czy to Å¼e niczego siÄ™ obawiaÅ‚, czy też by ukryć obawÄ™, kiedy wkroczyli żoÅ‚nierze, mówiÄ…c, że wzywa go trybun. Ów niezwÅ‚ocznie wstaje i naraz wszystko ulega przyspieszeniu: zamykajÄ… go w sypialni, pod rÄ™kÄ… jest lekarz, przecina mu Å¼yÅ‚y, jeszcze krzepkiego wnosi do Å‚aźni, zanurza w ciepÅ‚ej wodzie; on przy tym sÅ‚owa nie wyrzekÅ‚, aby siÄ™ na swój los użalić”3. Dopiero późnÄ… nocÄ… Neron rozkazaÅ‚ wypuÅ›cić współbiesiadników uczty Attyka Westynusa, mówiÄ…c, „że dość im pokuty za ucztÄ™ konsularnÄ…”4.

PozbawiajÄ…c życia Attyka Westynusa, Neron usunÄ…Å‚ jedynÄ… przeszkodÄ™, która staÅ‚a mu na drodze do małżeÅ„stwa ze StatyliÄ… MessalinÄ…. Åšlub Cesarza Nerona ze StatyliÄ… odbyÅ‚ siÄ™ na poczÄ…tku 66 roku n.e. W ten oto sposób Statylia zostaÅ‚a trzeciÄ… żonÄ… Nerona. Po Å›lubie otrzymaÅ‚a tytuÅ‚ Augusty.  Nigdy nie dochowali siÄ™ potomstwa. W 67 roku n.e. Statylia Messalina towarzyszyÅ‚a Neronowi w podróży do Grecji, gdzie cesarz ogÅ‚osiÅ‚ wolność Greków.

W kwietniu 68 roku n.e. Neron zostaÅ‚ opuszczony przez wszystkich. W wyniku takiego przebiegu zdarzeÅ„ popeÅ‚niÅ‚ samobójstwo. Jego nastÄ™pcy oszczÄ™dzili jednak zarówno jego żonÄ™, jak i jej caÅ‚y majÄ…tek. WynikaÅ‚ to z tego, iż nastÄ™pcy Nerona – Galba, Othon, oraz Witeliusz – pochodzili z tych samych krÄ™gów senatorskich co Statylia Messalina. Jak podaje nam Swetoniusz, cesarz Otho miaÅ‚ zamiar poÅ›lubić StatyliÄ™. PrzeszkodziÅ‚ mu w tym jego nastÄ™pca Witeliusz, który go pokonaÅ‚. W wyniku przegranej Otho zdecydowaÅ‚ siÄ™ na Å›mierć samobójczÄ…. WczeÅ›niej jednak napisaÅ‚ list do „wdowy po Neronie, którÄ… miaÅ‚ zamiar poÅ›lubić, polecajÄ…c jej swoje popioÅ‚y i pamięć”5.

Nie znamy szczegółowo dalszych losów życia, ani dokÅ‚adnej daty Å›mierci Statylii Messaliny. ŹródÅ‚a historyczne do których mamy dostÄ™p, wspominajÄ… nam tylko, że Å¼yÅ‚a ona jeszcze po 69 roku n.e.

Autor: Violetta Fułat-Światowska
Przypisy
  1. Tacyt, Dzieła, tłum. S. Hammer, Warszawa 1957, XV 68.
  2. Tamże.
  3. Tacyt, XV 69.
  4. Tamże.
  5. Swetoniusz, Żywoty Cezarów, przeł. J. Niemirska – Pliszczyńska, Wrocław 1987, Otho 10.
Źródła wykorzystane
  • Tacyt, DzieÅ‚a, tÅ‚um. S. Hammer, Warszawa 1957
  • Swetoniusz, Å»ywoty Cezarów, przeÅ‚. J. Niemirska – PliszczyÅ„ska, WrocÅ‚aw 1987, Otho

IMPERIUM ROMANUM potrzebuje Twojego wsparcia!

Jeżeli podobajÄ… Ci siÄ™ treÅ›ci, jakie gromadzÄ™ na portalu oraz, którymi dzielÄ™ siÄ™ na kanaÅ‚ach spoÅ‚ecznoÅ›ciowych, wdziÄ™czny bÄ™dÄ™ za jakiekolwiek wsparcie. Nawet najmniejsze kwoty pozwolÄ… mi opÅ‚acić dalsze poprawki, ulepszenia na stronie oraz serwer.

Wesprzyj IMPERIUM ROMANUM!

Wesprzyj IMPERIUM ROMANUM

NowoÅ›ci ze Å›wiata antycznego Rzymu

Jeżeli chcesz być na bieżąco z najnowszymi wpisami na portalu oraz odkryciami ze Å›wiata antycznego Rzymu, zapisz siÄ™ do newslettera, który jest wysyÅ‚any w każdÄ… sobotÄ™.

Zapisz siÄ™ do newslettera!

Zapisz siÄ™ do newslettera

Księgarnia rzymska

Zapraszam do kupowania ciekawych książek poÅ›wiÄ™conych historii antycznego Rzymu i starożytnoÅ›ci. Czytelnikom przysÅ‚uguje rabat na wszelkie zakupy (hasÅ‚o do rabatu: imperiumromanum).

Zajrzyj do ksiÄ™garni

Księgarnia rzymska

Raport o błędzie

Poniższy tekst zostanie wysłany do naszych redaktorów