Flawia Domitilla (przed 20 – przed 69 n.e.) była żoną Wespazjana, matką dynastii Flawiuszy i następców: Tytusa oraz Domicjana. Wywodziła się z miasta Ferentium w środkowej Italii. Jej ojciec Flawiusz Liberalis był skromnym urzędnikiem. Niektóre źródła podają nawet, że skrybą. Sama Domitilla została zmuszona, aby kilkukrotnie udowadniać swoje wolne urodzenie i rzymskie obywatelstwo.
Legenda mówi, że była kochanką jednego z afrykańskich książąt. Bardziej prawdopodobne, że mieszkała w rezydencji ekwity nazwiskiem Statilius Capella. Swetoniusz podaje, że łączyła ich bliska relacja. Nie jest wiadome, w jakich okolicznościach została wyzwolona ani jak poznała przyszłego cesarza.
Flawia Domitilla była jedyną żoną Wespazjana (9-79 n.e.). Wyszła za niego za mąż najprawdopodobniej w latach 30.
Domitilla i Wespazjan wspólnie dochowali się trójki dzieci – w tym dwóch przyszłych cesarzy Tytusa (39-81 n.e., zdobywcę Jerozolimy) i Domicjana (51-96 n.e., który zasłynął prześladowaniem chrześcijan), a także córki nazwanej po matce Flawia Domitilla. Obie kobiety zmarły jeszcze zanim Wespazjan został w 69 roku cesarzem.
Władca po śmierci żony wrócił do swej poprzedniej miłości, Cenidy (ciekawostką jest, że kobieta była zaufaną wyzwoloną służką Antonii Młodszej, matki cesarza Klaudiusza). Wespazjan nigdy jej nie poślubił, ale traktował z szacunkiem, jakby była jego żoną, co wzbudzało pewne kontrowersje w jego otoczeniu.
Z przekazów wiadomo, że obaj synowie cenili matkę, umieszczali jej wizerunki na monetach.
