Według rzymskiej legendy, przodkowie Rzymian wywodzą się z uciekinierów (m.in. Eneasz) z płonącej Troi, którzy osiedlili się i wybudowali miasta w Lacjum.
W mitologii greckiej i rzymskiej bohater wojny trojańskiej. Uchodził za syna króla Anchizesa i bogini Wenus. Był potomkiem Dardanosa, a więc i boga Zeusa. Eneasz był jednym z niewielu ludzi, którym udało się uniknąć rzezi w Troi oraz obok Hektora jednym z najdzielniejszych obrońców. Tej nocy, kiedy Grecy podstępnie, przy pomocy drewnianego konia wtargnęli do Troi i rozpoczęli krwawą rzeź, Eneasz, syn Wenus i Anchizesa, miał złowieszczy sen. Stanął przed nim Hektor i rozkazał uciekać.
Po latach tułaczki Eneasz przybył do Italii, gdzie z czasem został władcą plemienia Latynów. Po ojcu rządy przejął syn z pierwszego małżeństwa, Askaniusz, nazwany Julusem. Jego macocha, chorobliwie zazdrosna o wszelkie poprzednie związki Eneasza, nie darzyła Askaniusza szacunkiem. Starała się uprzykrzać mu życie w każdy możliwy sposób. Amata do tego stopnia zbrzydziła mu życie, że ten postanowił opuścić miasto na czele zbuntowanej młodzieży. Wędrując wzdłuż Tybru, założyli miasto Alba Longa, kolebkę Rzymu. Według legendy od Askaniusza właśnie pochodzi sławny ród Julijski, którego przedstawicielami byli patrycjusze oraz znamienici obywatele Rzymu, m.in. Juliusz Cezar i Oktawian August.
