W dziele Factorum et dictorum memorabilium libri novem Waleriusza Maksumusa możemy zapoznać się z postaciami i zachowaniami, które autor wyróżnił w kontekście przyzwoitości i godnego życia.
Przykładem jest np. Pompejusz Wielki, który po porażce pod Farsalos w 48 roku p.n.e., powiedział witającym go mieszkańcom Larissy, aby Ci zamiast do niego, udali się do Cezara i wypełnili swoją powinność wobec zwycięzcy.
Waleriusz Maksymus wspomina także o pewnym młodym mieszkańcu Etrurii – Spurinnie – który był tak piękny, że wiele kobiet było nim zainteresowanych. W ten sposób Spurinna był często podejrzanym o jakąkolwiek niewierność córek i żon. Spurinna, aby uniknąć oskarżeń zdecydował się oszpecić i w ten sposób podkreślić swoją cnotę.
Innym przykładem honorowego Rzymianina jest Gajusz Terencjusz Warron, konsul rzymski, który po tragicznej klęsce pod Kannami w 216 roku p.n.e. nie zgodził się objąć urzędu dyktatora, jaki ofiarował mu senat. Waleriusz Maksymus podaje, że wynikało to z jego honorowości, gdyż uważał że nie zasługuje na taki tytuł, po tym jak nie rozważnie dążył do starcia z Hannibalem.
