Jeśli znajdziesz błąd ortograficzny lub merytoryczny, powiadom mnie, zaznaczając tekst i naciskając Ctrl + Enter.
Świat starożytnych Rzymian obfitował w szereg niesamowitych ciekawostek i informacji. Źródłem wiedzy o życiu ówczesnych Rzymian są głównie dzieła pozostawione nam przez pisarzy i dziejopisarzy. Rzymianie pozostawili po sobie mnóstwo dziwnych informacji i faktów, w które naprawdę czasami ciężko uwierzyć.
Zachęcam do podsyłania mi swoich propozycji oraz wskazywania ewentualnych poprawek lub nieścisłości.
Westalki (Virgines Vestales) były to dziewice, które pilnowały świętego ognia bogini Westy (bogini ogniska domowego i państwowego) w świątyni na Forum Romanum. Przełożoną westalek była Virgo Vestalis Maxima, najstarsza westalka, zaś opiekę religijną nad nimi sprawował Pontifex Maximus. On też dokonywał wyboru dziewczynek przeznaczonych do służby.
Rzymianie udający się do świątyni Eskulapa (bóg medycyny i uzdrawiania) składali w ofierze przedmioty będące w kształcie części ciała, która była chora i wymagała uzdrowienia. Były to tzw. ekswota przedstawiające uleczone części ciała (np. ręce, nogi).
Kult boga Mitry był niezwykle popularny wśród żołnierzy. Bóstwo to miało zabić byka, którego krew stała się podstawą pod wszechświat. Pod koniec II wieku i w III wieku n.e. jego wyznawcą został cesarz Kommodus (180?192 n.e.). Jako Sol Invictus („Słońce Niezwyciężone”) Mitra czczony był przede wszystkim od czasów Aureliana przez cesarzy rzymskich, wśród których znalazł się także młody Konstantyn I (306?337 n.e.). Wraz z rozkwitem tej ostatniej religii na ziemiach Cesarstwa Rzymskiego mitraizm z wolna zanikał, by popaść w końcu w całkowite zapomnienie.
Rzymianie oskarżali chrześcijan o wiele zbrodni. Uważali na przykład, że wcześni chrześcijanie uprawiali kanibalizm. Sądzili tak zapewne dlatego, że usłyszeli o tym jak wyznawcy Chrystusa jedzą jego ciało i piją krew. Skąd jednak negatywne nastawienie Rzymian do wyznawców Chrystusa?
Ukrzyżowanie było niezwykle powszechną formą kary i tortur, zwłaszcza w przypadku zdrady lub bycia nie-obywatelem. Gdy obywatel Rzymu popełnił przestępstwo był skazywany na wygnanie lub na karę grzywny. Nie-obywatel z kolei nawet za drobną kradzież był poddawany karze ukrzyżowania.
