Jeśli znajdziesz błąd ortograficzny lub merytoryczny, powiadom mnie, zaznaczając tekst i naciskając Ctrl + Enter.
Świat starożytnych Rzymian obfitował w szereg niesamowitych ciekawostek i informacji. Źródłem wiedzy o życiu ówczesnych Rzymian są głównie dzieła pozostawione nam przez pisarzy i dziejopisarzy. Rzymianie pozostawili po sobie mnóstwo dziwnych informacji i faktów, w które naprawdę czasami ciężko uwierzyć.
Zachęcam do podsyłania mi swoich propozycji oraz wskazywania ewentualnych poprawek lub nieścisłości.
Tym co dla nas obecnie jest ketchup lub musztarda kiedyś dla Rzymian było garum. Garum było dodatkiem niezbędnym w wykwintnej kuchni rzymskiej. Pojawia się w większości przepisów zachowanych w dziele „O sztuce kulinarnej” Apicjusza.
Antyczni Rzymianie spożywając zupę używali głównie łyżek wykonanych z brązu, zwierzęcych kości lub drewna. Bogatsi Rzymianie używali srebrnych sztućców. Do deserów używano tzw. ligula małej łyżeczki deserowej. Był jeszcze inny rodzaj np. coclear – łyżka z ostrą końcówką do wyciągania ślimaków z muszli lub jedzenie jajka. Co jeszcze wykorzystywano do spożywania posiłków? Jak spożywali posiłki antyczni Rzymianie?
Patrycjusze rzymscy jadali w pozycjach półleżących, sadowiąc się na sofach. Sofy otaczały z trzech stron główny stół z potrawami i napitkami, roznoszonymi przez niewolników do poszczególnych gości. Nazwa rzymskiej jadalni – triclinium – pochodzi właśnie od trzech łóżek (gr. treis kline).
Ryż był znany w czasach antycznych. Antyczny Rzym importował tzw. ryż siewny (Oryza sativa) z Indii, jako produkt luksusowy dodawany do potraw lub stosowany jako medykament. Wzmianki o nim można znaleźć w tekstach autorów, takich jak Pliniusz Starszy, który opisywał ryż jako cenny i rzadki składnik, używany także w celach leczniczych.
W regionie Lacjum do dziś jednym z typowych ciast świątecznych jest tzw. żółty chleb – pangiallo. Jego korzenie sięgają już epoki Cesarstwa Rzymskiego.
Jednym z ulubionych przysmaków antycznych Rzymian były ślimaki tuczone mlekiem. Warron czy Pliniusz Starszy wspominają, że bogaci Rzymianie delektowali się ślimakami z własnych gospodarstw.
Podstawowym składnikiem obiadu Rzymianina był chleb z różnych rodzajów mąki: chleb czarny (panis rusticus, plebeius), chleb biały (panis secundaris) i najdelikatniejszy chleb luksusowy (panis candidus, mundur). Nie brakowało jarzyn, sałaty, kapusty, porów, ciecierzycy, bobu (gotowany, prażony), koziego sera i oliwek.
Szparagi były w czasach starożytnych Greków i Rzymian bardzo drogim specjałem, który był specjalnie mrożony w Alpach na święta i festiwale. Zarówno Grecy jak i Rzymianie cenili sobie ich unikalny i delikatny smak, właściwości moczopędne oraz medyczne.
Bogaci Rzymianie organizowali niezwykle dekadenckie i ekstrawaganckie uczty, które trwały godzinami. Nie mogąc już przełknąć kolejnych potraw, niewolnicy drażnili ich podniebienie piórem, by ci następnie mogli zwymiotować zawartość żołądka. W ten sposób mogli dalej uczestniczyć w zabawie.
Cebula była niezwykle popularna w czasach antycznych Rzymian, stąd też zapewne w wielu potrawach w Europie jest nadal używana. Rzymianie wraz z podbojem Europy zabierali ze sobą warzywo w różne regiony, w tym do Germanii lub Brytanii. W Rzymie cebula uważana była za afrodyzjak.
