Gruszki znane były i stosowane w antycznym Rzymie. Pliniusz Starszy podaje, że znanych było 41 odmian gruszki, gdzie każda miała inny smak, wygląd i nazwę. Znane były przykładowo „Tyberyjska”, od imienia cesarza Tyberiusza, czy „Falerniańska”, od wina Falernum znanego ze słodkiego smaku.
Gruszki jedzono w różny sposób, dodając je często dla smaku do pikantnych lub słodkich potraw. Co ciekawe, wiemy także o tym, że Rzymianie w IV wieku n.e. zaczęli używać gruszek do przyrządzania garum. Przypomnijmy, że garum był to niezwykle intensywny i cuchnący sos z resztek sfermentowanych ryb, który wykorzystywano przy posiłkach. Był to rodzaj naszego ketchupu lub musztardy.
Palladius, rzymski pisarz z IV wieku n.e., podaje przepis na otrzymanie garum z gruszek. Należało zetrzeć dojrzałe gruszki, wymieszać z solą i w ten sposób stworzyć miazgę, którą należało zostawić w naczyniu i przykryć. Po trzech miesiącach miąższ należało oddzielić od płynu. Ponoć otrzymana konsystencja miała biały kolor i przyjemny smak.
W celu zabezpieczenia gruszek przed zgniciem, rzymscy pisarze (np. Kolumella) zalecali umieszczanie gruszek w miodzie lub defrutum (ugotowany moszcz).
