Sosna pinia (Pinus pinea) była na Półwyspie Apenińskim drzewem świętym od czasów wojen punickich (czyli grubo przed nadejściem naszej ery). Będąca częstym elementem krajobrazu była symbolem wieczności.
Symbolizowała nieśmiertelność, a jej piękne gałązki najchętniej wykorzystywano w grudniu, w czasie kolejnych świąt, zwanych Saturnaliami, kiedy to dekorowano nimi domostwa. Co więcej, sosny były dekorowane specjalnymi dekoracjami oscilla oraz sigillaria – małe gliniane lalki.
Od III wieku p.n.e., dnia 22 marca, wyznawcy bogini Kybele ścinali sosnę i zanosili ją do świątyni Attis, który gdy zmarł miał zostać zamieniony w sosnę (za sprawą Zeusa/Jowisza). Sosna była także świętym/wiecznym drzewem w kulcie Mitry oraz innych religiach i państwach. Szczególną symboliką otaczano szyszki, które były symbolem płodności, wieczności oraz łaskawości. Często stosowano ten symbol jako sposób zbliżenia się z bogami i proszenia o ich dobroć.
