Eneasz stał się niezwykle popularną postacią za czasów pierwszych cesarzy rzymskich (to jest, w I wieku p.n.e. – I n.e.) co wynikało zapewne z tego, że ród Juliuszów, którego członkiem był Cezar, również miał wywodzić się od Afrodyty.
Eneasz był przedstawiany najczęściej w momencie ucieczki z Troi, tak jak w przypadku powyższej terakoty.
Eneasz to postać środkowa – brodaty mężczyzna w pełnej zbroi. W lewym ręku niesie swojego ojca, owiniętego płaszczem Anchizesa, a prawą ręką podtrzymuje syna, Askaniusza, we frygijskiej czapce, która podkreśla azjatyckie korzenie całej trójki.
