Jeśli znajdziesz błąd ortograficzny lub merytoryczny, powiadom mnie, zaznaczając tekst i naciskając Ctrl + Enter.
Świat starożytnych Rzymian obfitował w szereg niesamowitych ciekawostek i informacji. Źródłem wiedzy o życiu ówczesnych Rzymian są głównie dzieła pozostawione nam przez pisarzy i dziejopisarzy. Rzymianie pozostawili po sobie mnóstwo dziwnych informacji i faktów, w które naprawdę czasami ciężko uwierzyć.
Zachęcam do podsyłania mi swoich propozycji oraz wskazywania ewentualnych poprawek lub nieścisłości.
Crepitus to ciekawa postać rzymskiej mitologii, którego domeną miały być „bąki” i toalety. Jego autentyczność budzi wątpliwości, ponieważ jedyne wzmianki o nim znajdują się w tekstach chrześcijańskich, które mogły być próbą ośmieszenia wierzeń pogańskich. Brak bezpośrednich dowodów w źródłach rzymskich sugeruje, że mógł być raczej satyrycznym tworem niż faktycznie czczonym bóstwem.
Noctes Atticae („Noce Attyckie”) to dzieło, które napisał Aulus Gelliusz (ok. 125 – po 180 n.e.) w II wieku n.e. w trakcie pobytu w Atenach. Stanowi ono spis fascynujących informacji o świecie antycznym, jakie pozyskał w rozmowie lub przeczytał w książkach. W dziele znajdziemy wiedzę z dziedziny gramatyki, geometrii, filozofii, historii i wielu innych przedmiotów oraz anegdoty o znanych postaciach.
Lucjusz Emiliusz Paulus Macedoński (ok. 228 – 160 p.n.e.), wybitny rzymski dowódca i konsul, zapisał się w historii dzięki zwycięstwu nad Macedonią w bitwie pod Pydną w 168 p.n.e. To właśnie on położył kres trzeciej wojnie macedońskiej i raz na zawsze zdławił potęgę Macedonii. Jego zasługi były tak doniosłe, że otrzymał przydomek Macedonicus, na trwałe wpisując się w dzieje imperium.
Samobójstwo Katona Młodszego (95 – 46 p.n.e.), zagorzałego przeciwnika Juliusza Cezara i przedstawiciela stronnictwa optymatów (arystokracji rzymskiej), było próbą zachowania honoru w obliczu porażki w wojnie z Cezarem. W 46 roku p.n.e., po klęsce wojsk Pompejusza i senatorów republikańskich w wojnie domowej z Juliuszem Cezarem, Katon wycofał się do miasta Utyka (w obecnej Tunezji) w Afryce Północnej. Zdając sobie sprawę, że Cezar zbliża się, i nie chcąc poddać się ani prosić o łaskę, podjął decyzję o samobójstwie jako akcie sprzeciwu wobec tyranii.
W starożytnym Rzymie fryzury przypominające „ptasie gniazdo” były szczególnie popularne w czasie panowania dynastii flawijskiej (69-96 n.e.) i późnego cesarstwa. Rzymianki, zwłaszcza te pochodzące z arystokracji, eksperymentowały z włosami, tworząc efektowne konstrukcje z licznych splotów i loków.
Medicamina Faciei Femineae, czyli „O kosmetyce twarzy pań”, to fascynujący traktat napisany przez Owidiusza, jednego z najsłynniejszych poetów starożytnego Rzymu. To dzieło, które odzwierciedla antyczne podejście do kobiecej urody. Stanowi ono poetycką instrukcję pielęgnacji twarzy. Ciekawostką jest, że tekst ten można uznać za jedno z pierwszych pism kosmetologicznych w literaturze.
W dzisiejszych czasach do określania miejsca zamieszkania stosowane są nazwy ulic oraz numery domów. Jest to prosty i efektywny system, który jednak nie był wykorzystywany przez starożytnych Rzymian. W małych miastach znalezienie danego domu przez obcego mogło nie być dużym wyzwaniem. Z pewnością takiej osobie pomagali lokalni mieszkańcy i odpowiednio go kierowali.
Kolumella, czyli Lucius Junius Moderatus Columella, był rzymskim pisarzem agronomicznym, który żył w I wieku n.e. i jest jednym z najważniejszych autorów antycznych tekstów na temat rolnictwa. Jego dzieło De re rustica (O rolnictwie), składające się z dwunastu ksiąg, stanowi kompleksowy podręcznik rolniczy, który opisuje wszystkie aspekty zarządzania gospodarstwem – od uprawy roślin, przez hodowlę zwierząt, po sposoby przechowywania plonów. Kolumella pisał także o roli zarządcy w gospodarstwie, a jego porady były adresowane zarówno do właścicieli ziemskich, jak i do zwykłych rolników. Dzieło Kolumelli przetrwało w całości i do dziś jest ważnym źródłem wiedzy o rolnictwie antycznym oraz stosunku człowieka do ziemi.
Diades z Pelli był starożytnym inżynierem wojskowym i jednym z najbliższych doradców Aleksandra Wielkiego, uważanym za prawdziwego innowatora w dziedzinie machin wojennych. Choć wiele aspektów jego życia pozostaje tajemnicą, jego wkład w sztukę wojenną jest niezaprzeczalny. Diades pochodził z Pelli, stolicy Macedonii, i prawdopodobnie szkolił się pod okiem Polydusa z Tessalii, jednego z najbardziej szanowanych inżynierów tamtych czasów.
Koloseum, monumentalny amfiteatr w centrum starożytnego Rzymu, jest nie tylko symbolem potęgi imperium, ale również miejscem owianym legendą cierpień chrześcijan. Powszechne wyobrażenie o ukrzyżowaniach, które miałyby się tam odbywać, budzi wiele emocji – jednak czy rzeczywiście miało to miejsce?
