Lucjusz Korneliusz Sulla jest pierwszym rzymskim obywatelem, który po upadku monarchii przejął w praktyce pełnię władzy w państwie rzymskim. Jego rywalizacja z popularami pod przywództwem Mariusza i Cynny doprowadziła do śmierci wielu mieszkańców Italii.
Sulla po pokonaniu przeciwników na Półwyspie Apenińskim wkroczył do Rzymu i ogłosił się dyktatorem w roku 82 p.n.e. W trakcie swoich początkowych rządów skazywano kolejnych nieprzychylnych mu senatorów i ekwitów, co rodziło wielkie obawy w społeczeństwie rzymskim. Miała miejsce także duża emigracja opozycji do prowincji rzymskich, w tym m.in. do Hiszpanii – miejsca gdzie popularzy pod wodzą Sertoriusz skutecznie rywalizowali ze zwolennikami optymatów.
Kolejne egzekucje zlecane przez Sullę w Rzymie przerażały wszystkich. Pewnego razu młody senator Gajusz Metellus miał zwrócić się do Sulli, by ten finalnie przestał trzymać wszystkich w niepewności i powiedział jakie są jego dalsze plany. Kiedy nie otrzymał jednoznacznej odpowiedzi od Sulli miał powiedzieć: „W takim razie powiedz wyraźnie, kogo masz zamiar karać śmiercią”1. Jak się okazało pomysł ten spodobał się okrutnemu dyktatorowi, który zamiast raz po raz ogłaszać kolejne osoby skazane na śmierć, po prostu spisał imiona przeciwników politycznych i wywiesił na widok publiczny – był to początek tzw. list proskrypcyjnych. Jak się okazało łącznie Sulla miał skazać na śmierć 90 senatorów i 2600 ekwitów.
