Zwrot łaciński – furor teutonicus („teutońska furia”) – używany był na określenie agresywnych działań ludów germańskich. Po raz pierwszy pojawił się on w „Farsaliach” Lukana dla oddania cech przypisywanych przez niego Teutonom: okrucieństwa i szału bitewnego. Pod koniec II wieku p.n.e. północna Italia została najechana przez plemiona germańskie Teutonów i Cymbrów, których inwazja zagrażała suwerenności Rzymu.
Obawiano się ponownego zdobycia Rzymu przez hordy barbarzyńców, tak jak to miało miejsce w 390 roku p.n.e. Odnotować należy, że aż do kresu istnienia Cesarstwa Rzymskiego Germanie nękali jego granice i walnie przyczynili się do jego upadku.
Ta strona korzysta z ciasteczek aby świadczyć usługi na najwyższym poziomie. Dalsze korzystanie ze strony oznacza, że zgadzasz się na ich użycie.Zgadzam sięNie wyrażam zgodyPolityka prywatności
Raport o błędzie
Poniższy tekst zostanie wysłany do naszych redaktorów
