Królestwo Kusz, które znajdowało się na terenie dzisiejszego Sudanu, było państwem pod względem kultury i religii zbliżonym do starożytnego Egiptu.
Za panowania kandake (czyli królowej) Amanirenas (panowała w latach ok. 40-10 p.n.e.), Kuszyci zaatakowali rzymski Egipt. Wykorzystali nieobecność prefekta Gallusa, który to wyprawił się na królestwo Saby i pokonali Rzymian w dwóch bitwach, w okolicach współczesnego Asuanu i wyspy File. Jedną ze zdobyczy była brązowa głowa cesarza Oktawiana Augusta, która pochodziła ze zniszczonego posągu i została zakopana w ofierze pod jedną z nubijskich świątyń. Głowa została odkopana w Meroe, w 1912 roku, a obecnie znajduje się w British Museum. Królowa podobno utraciła też w boju jedno oko.
Wojenna fortuna odwróciła się jednak od Kuszytów, kiedy to z kontrofensywą wyruszył Gajusz Petroniusz. Wojskom rzymskim udało się dotrzeć aż do Napaty. Na przełomie 21 i 20 roku p.n.e. zawarto pokój, którego warunki były stosunkowo łagodne dla pokonanych Afrykanów. Kusz nie tylko nie zostało podbite i zachowało większość swojego terytorium, ale również zostało zwolnione z płacenia trybutu cesarzowi. Tak łagodne warunki mogły być spowodowane założeniami polityki zagranicznej Oktawia Augusta, która zdecydowanie bardziej skupiała się na umocnieniu obecnych granic, a nie dalszym rozszerzaniu imperium. Ten kierunek polityki został w wyraźniejszy sposób porzucony dopiero za panowania Trajana (98-117 n.e.).
